Niyazi UYAR * İki renk başat rengim oldu bu akşam. Yalnızca bu akşam mı, bilmiyorum; buna dair bir şey söylemek için henüz çok erken.Ütopyalarımın prensesine hep mavi giydirirdim ya bugüne kadar… Bundan sonra maviyi çıkarıp siyah ile kırmızıyı mı giydirsem on yılların sevdalısına? Kırmızı ile siyah, her daim giyilen mavi kot ve beyaz bluzun yerine nasıl olur? Hele o beyaz bluzun üstüne işlenen sarı papatya ne olacak? Bilemedim… Sabah olunca, gün akşama kavuşuncaya dek ne deği

Niyazi UYAR * İnsan yaptığı işlerle bütünleşir gider. İşinin aynası onun cemali, giyimi kuşamıdır. Bir öğretmenin öğretmen gibi, bir çiftçinin çiftçi gibi, bir doktorun, bir doktor gibi giyinişi, davranışı mesela... İnsan dünyaya bir kez gelir, öldükten sonra dirilmek subjektif bir bakış açısı olduğundan, ben yaşadıklarımı, gördüklerimi, tanık olduklarımı bilirim. İnsan bir sefer gelir dünyaya gelir dedik ya, insan yaşayabildiği kadar dolu dolu yaşamaya çalışmalı. Bu yaşamakt

Niyazi UYAR * Son günlerde, müthiş canı sıkılıyordu. Ağzını açıp kimseyle tek kelime konuşmak gelmiyordu içinden. Hikayelerinin baş kahramanlarından Gök Münevver, canı sıkılınca, “Pat diye pahlacan, aha şurama bi pıçak saplayazım geliyo. Ayının galbi canımı burnuma getiriyo, aha şure açıp bakem ne va deye!” Onun da canı sıkılınca, kendine sorup yanıt alamadığı bir sürü soru vardı. Günler olmuş, YouToube’den müzik dinleyememişti. YouToube’den sevdiği sanatçıları hem dinler hem

52. Şiir İkindileri'nin Katılımcıları Bir Arada NİYAZİ UYAR * Harika bir isim değil mi, “ŞİİR İKİNDİLERİ"; ”GÜZ YAĞMURLARI gibi? Bu geleneksel etkinliğin adını koyan, onun mimarı, Salihli’nin efsane belediye başkanı Zafer Keskiner’dir. Sonra etkinliklerin o yıllardan bugünlere kadar ulaşmasına vesile olanlardan biri de Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir’in manevi oğlu Profesör Şadan Gökovalı’dır. Ruhları şad olsun, toprakları incitmesin! Salihli Şiir ikindileri 1985 yılından ba

Niyazi UYAR *   Serap’la hemen her gün görüşen iki can arkadaşız. Ne ben Serap’tan ne o benden vazgeçer. Arkadaşlığımız dostluktan ötededir. Günün her saatinde görüşsek bile, araya koyduğumuz çizgi Ezidilerin dışına çıkamadıkları çember gibidir. O çizgi beni de onu da ağacın en yüksek dalındaki ulaşılamayan kutsal meyveye döndürmüştür. Kaybetme korkusu aramızda ince bir çizgi olarak hayat bulmuştur. Çalışma arkadaşlarımız arkamızdan: “Karı koca bile, bunlar kadar anlaşamaz!”

YARIN Bülent Ecevit bir şeyler olacak yarın duruşundan belli kırdaki atların bulutların koşuşundan belli kazışından köstebeklerin toprağı karıncaların telâşından belli bir şeyler olacak yarın belki bir tomurcuk belki bir ağacın düşen yaprağı belki de bir çocuk pek o kadar göremesek de uzağı kuşların uçuşundan belli bir şeyler olacak yarın öbür günden önemsiz yarından önemli * Bülent ECEVİT Siyasetçi, Başbakan, Gazeteci, Şair, Yazar 28 Mayıs 1925, İstanbul , Türkiye 5

Niyazi UYAR * Şükriye enine boyuna sınıfın en kuvvetli öğrencisiydi. Ablası ebeydi. “Ebe Hanım!” Yeni atanmıştı köye, bir de babaları vardı: Muhittin Hoca! Muhittin Hoca, az konuşan biriydi. Köy halkının yabancılara olan sempatisinden dolayı kafasına uygun, konuşup anlaşabileceği birilerini bulmuştu. Defineciliğe meraklıydı. Köye dair topladığı bilgilerden köye beş kilometre mesafede Lidyalılara ait tarihi bir mekânın olduğunu öğrenince, çok sevinmişti. Yağmurdan sonra köylü,

Niyazi UYAR* “Hanım hanım, hazır mı, geleyim mi?” diye seslendi ikinci katın balkonunda sağa sola, ara sıra da onlara bakan eşine. Apartmanın önünde komşusu Serpil Hanım’a rastlamış, ülke gündemine dair konuşup ederlerken, cam balkondan acaba ne konuşurlar, diye kulaklarını dört açmış çevreye göz gezdiren eşi, bir yandan da onları duymaya çalışır! “Hazır hazır, bekliyorum, hadi yemekler soğuyacak! Tam da isteğine uygun mükellef bir sofra. Hadi ama sofra beklemez, siz de buyur

Niyazi UYAR* Sakin, küçük bir cadde. İki yanında Sıra sıra doğu çınarları, Yeşil, yemyeşil…   Ben Yunus’un eliyim, diyen yaprakları, Ben Bektaş Veli’nin kucak açan kolları.   Ben doğu çınarı, Ben, yaşamanın, Nefes borusu, Ben doğu çınarı, Ben sevgili, Ben onda vücut bulmuş, Dost yüzlüyüm, Ben teneffüslerde, Gezip tozalım, Yar olalım diyen Dost yüzlüyüm.   Ben sana aşık, Sen taşımaktan acizken o kutlu sevdayı, Ben, hayatımın amentüsü saydım onu, senelerce… Ve tam unutmak üzere

Niyazi UYAR* Kuş gibi hafifledim, Kanatlanıp uçasım geldi. Güzel, ne güzel bir şey, Yüklerinden kurtulmak! Üzüntüden, karamsarlıktan...

ÖYKÜ * Niyazi UYAR *                                                                                                         ...

Ramiz Turan Stadyumunun paralelinde, ilçenin en prestijli ikinci caddesi uzayıp gider, Kurtuluş’tan İstasyona doğru. Prestijli caddenin...

Niyazi UYAR * Baharı karşılayan serin bir yel, Ardından ince bir yağmur, Hemen peşinden azgın bir lodos, Sonra delicesine yağan yağmur!...

Niyazi UYAR * Kuş gibi hafifledim, Kanatlanıp uçasım geldi. Güzel, ne güzel bir şey, Yüklerinden kurtulmak! Üzüntüden, karamsarlıktan...

NİYAZİ UYAR'ın kaleme aldığı ''BİR FOTOĞRAFIN HATIRASI'' adlı kitap çıktı... * Kategori; ÖYKÜ Sayfa: 146 Sayfa Kapak Türü; Karton Kapak *...

Niyazi UYAR * Ben bir güzel sevdim, Hakikaten bir güzel sevdim, Eli, ayağı, yüzü, gözü… Her şeyi tam tekmil… Hakikaten bir güzel sevdim,...

NİYAZİ UYAR * Çocukluk arkadaşımdı Yunus. Ahşap derme çatma evlerimiz dip dibeydi, onların evlerindeki ses bizim evde, bizimki onlarda....

Niyazi UYAR* Bir varmış, bir yokmuş. Bir güzel yurtluk varmış. O kadar güzel, o kadar güzelmiş ki, tekmil yaratıkların iştahı...

Niyazi UYAR* Bu yazımda, toplumların, bireylerin hürriyetinden bahsetmeyeceğim. Bu akşam biraz geyik yapmak, biraz nalına mıhına vurmak...

Niyazi UYAR* Lozan, Türk halkının ittifak senedi, nikah akdidir. Bu ittifak, öyle bir ittifaktır ki, yaşamak için, var olmak için zorunlu...