Yalnızlık Sonatı
- Şenol YAZICI
- 12 Ara 2020
- 1 dakikada okunur
Güncelleme tarihi: 13 Ağu 2024

YALNIZLIK SONATI
*
Şenol YAZICI
Bir gece vakti, kimliksiz bir köy kıyısında,
Dağ çocuklarının gözleri gibi karanlıkken ömrün…
İçinden trenler geçer, düdük düdüğe,
İstanbul geçer, Vivaldi geçer,
“Ay Işığı” çalar kemanında;
Hiç bilmediğin…
Bir kılıç gibi yarar sonsuz geceni,
Işık ışığa ülkeler geçer;
Döşer raylarını yüreğinin tam ortasına,
Yıkar toprak damlı evini başına,
Geçer trenler;
Hiç binmediğin…
Üşürsün… Çok üşürsün

Sırtımdan belime iğneler akar,
Hiçbir şey bıraktığımız yerde değildir artık,
Terkedilmiş, cami avlusu çocuklarıyız.
Bir okyanus ortasında tek gibidir ömrün.
Cemre düşmez dağlarıma,
Nevruzlar başka tanrıların çocukları,
Artık bir lokma, bir hırka, bir de sen değil hayat,
Kimsesizlik giyneğimiz.
Üşürüz… Hep üşürüz
*
2020
ÇOK OKUNANLAR
160 SAYFA ZİYARETÇİSİ, 20 BEĞENİ, 220 Dünya ZİYARETÇİSİ
*












































En sevdiğim şiirlerden birisi...yüreğinize sağlık.
Şair şiirin yorumunu, konum bilgisini genel geçer anlamda okuruna bıraksa da keşke Şenol Yazıcı, burkulan yaşamı ya da yaşamları en yumuşak dokunuşlarla anlattığını hissettiğim bu şiirle ilgili detayları, özsuyu nereden fışkırır örneğin, daha türkçesi öz geçmişini bizlerle paylaşsa ne güzel olur. Haksız mıyım?