Vakit

sıradan bir gün yine

kaygılar çok, gayret can çekişiyor

yolunu bekliyoruz sınanacak hayatın

yolda olduğumuzu unutarak hani

şehir küskün bize

çoluğu ve çocuğu ile

surat asar akşamüstlerinde

dayanamaz olur sabah sancılarına

sokağı bile olmayan kediler

minicik patileriyle deviriyor

beton kaldırımların sessizliklerinde

metalden yapılmış boş çöp kutularını

uyansa ya kent sakinleri

liman işçileri de ayakta iken