memleketimde hüzünlü olur
tekil akşamlar
gece dinmez bir ağıt
ağustos ortası kar yağar bağrıma aniden
şubat ortası alevler sarar baştan aşağıya
donup kaldığında gözlerim
rüzgar usulca gelir sarmalar
tepeden tırnağa hasret
hasret mevsimsiz
hiç yalnız bırakmaz
gidenler şafağa dek sızı olur her yanımda
sabah karanlık sinmiş olur güne
inmez duvarlardan yarımın suretleri
ah ne de zordur
elimizden kayıp gidenlerimizi tutamamak
dili tutulmuşçasına gözlemek geceden geceye
dayanmak sorumluluğum yener beni
kendinde akıl eğilir yavaşça
sarılır sızıdan vurulmuş yerime
yürüyüş devam eder usuldan
hüznü bahçelere saçarak
barikatlarda gecen ömrün
gülümseyişi yükselir sonra
acıdan süzülerek ağır bir şiir olur
kımıldamayan güne kucak açar
bağıran suskunluklara pusula
akıp giden yıllara mayıs olur
olması da gerekir zaten
başka türlü olmaz ki, olmaz
