SİS

YUSUF AKSOY

*

Nerden başlasam yazmaya yetmiyor zaman

dost eli dışında çalacak zili de umursamıyorum

ne kağıt ne kalem yetmiyor yarının uzaklığına 

birden sokakların derinliğine atıyorum kendimi

sokağımızın sakini Pati eşlik ediyor bana

ışıkların gözlerimizi aldığı yol boyunca

gölgeler şehrinin suskun sokaklarında

bir başınalar gibi Pati ile bir başımıza yürüyoruz

aralarından geçtiğimiz insanlar kıpırdamıyorlar

bir şey anlatacak gibiler ama ağızları açılmıyor

ve sanki siste kayboluyor sakladıkları yüzleri

ıssız bir durakta nedensizce durup bekliyorum

saati belirsiz otobüs de gelmiyor bir türlü

şehrin kalabalığına araçsız da gidilmiyor hani

zamane kalabalıkları da kendinden bihaber ya

kendine gizli insanların kapıları takılıyor gözüme

bir bir çalıyorum kapıların duyulmaz zillerini

sonra yürüyorum yokuş yukarı kendime susarak

ardıma bakmadan adımlıyorum sisli geceyi