Ay Zamanı

ŞENOL YAZICI

*

Bir küstüm çiçeğidir,

ergenliğe soyunmamış yalnızlıklar. Hem herkes, hem her şey olmaya hazır, hem hiçbir şey olmamaya kararlı,

öyle kırılgan dururlar.

Savrulan sarışın yapraklar gibiyken hayat Her ay büyür, her ay tutulur onlar. Ay vurur, büyür gece, Bir Kaş mavisi kadar korkunç güzel gökyüzü, Dünyanın çatısına gerili delik deşik bir örtü, Uzar, uzar, uzar… Belki şimdi, Sıyrılır yatağından, ki gün görmemiş karanlığıdır, ağır bir zamanında ömrün...

Çıplak bir mavi kadın,

hiç sevilmemiş...

Hüzün çiçeklerinden yalnızlık toplar;

Biter ses...

Şimdi en hazanından bir güz ağlar tenimde.

Ay boşalır yuvasından dökülür suya, Ay söner,

söner aydınlık, Tek bir keman çalmaz, Dağılır dört bir yana iç kanatıcı bir kırılganlık...

Ölür gece, Sevdam kanar,

Ay vurur, ay yaralar...

*

Kasım 2004- Damar Dergisi

24.06.2017, maviADA