Kendimle Baş Başa

Nurten B. AKSOY

*

Hani insan bazen kendiyle baş başa kalmak ister de başını alıp bir yerlere gider ya, işte bugün ben de "benimle" kalıp biraz dertleşmek istedim kendimle, alıp başımı düştüm yollara.

İstanbul sonbaharın en güzel günlerinden birindeydi, iki üç gündür süren grimsi, puslu, sisli hava nihayet bugün yerini tamamen güneşe terk etti. Güneşi de yanıma alarak; ben, kendim ve güneş misafirliğe gittik deniz kıyısına.

Karşıda bir prens edasıyla kurulmuş adaları seyrettim, önce hafiften bir rüzgar esti, sonra biraz hızlandı, savurdu saçlarımı, yapraklarla birlikte. Gökyüzünde öbek öbek bulutlar maviliklerin üstünde çocuklar gibi koşuşturuyordu oradan oraya...

Martılar çığlık çığlığa bulutlara eşlik ederken güneş bütün gün ayakta durmaktan yorulmuş gibi, ara sıra önünü kesen bulutlara kafa tutarcasına yavaş yavaş süzülüyordu ufka doğru.

Çayımı yudumlarken sözcükler dans etmeye başladı önümde; ama ben şair değilim ki sözcükler nasıl sarılır birbirine, nasıl kıvrılır kaynaşır birbiriyle bilmem ki. Yine de eskilerden bir şeyler dilimden kalemimin ucuna döküldü.

Gökyüzü önce sarardı, güneş ufka yaklaştıkça kızardı yavaştan Ahmet Haşim'e nazire yaparcasına...

****

Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden

Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak

Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak...

Sular sarardı, yüzün perde perde solmakta

Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta...

***

Tıpkı şiirdeki gibi her yerde güneş rengi yapraklar uçuşmaya başladı, ortalıkta kanlı bülbüller yoktu, ama dallar mi alev aldı yoksa bana mı öyle geldi, bilemedim.

Çayımı bitirdim, batan güneşe eşlik etmek için yüzümü rüzgara verip yürümeye başladım sahilde. Güneş soldukça yeni doğan hilal belirginleşti gökyüzünde, alev renkli bulutların arasında. Sonra bir yıldız parladı ötelerden, sanki süzülüp süzülüp o hilalin karşısına geldi çakıldı. Çok yakın değillerdi ama o kızıllığın üstünde öylesine muhteşem görünüyorlardı ki bir an gözlerimin yandığını, yanaklarıma doğru bir sıcaklığın indiğini hissettim.

Bakmalara doyamadım o gökyüzüne resmedilmiş görüntüye, sanki yanlış yola gitmeye kalkan birilerine yol gösteriyordu.

Soğuyan havaya rağmen oralardan ayrılamadım yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm... Yalnızlığımı sevdim bu defa, evime doğru yollandım kendimle, karanlıklara karışıp...

*