Çocuk İnsanın Babasıdır

Bir gülün tenine değmedi hiç elleri, Bu yüzden yumuşaklık nedir bilmezler Çiçeksiz büyüttüler çocukları.

Oyunlarda durmadan yenmeyi öğrettiler, Bir büyük oyunda sonra yenildi çokları Sevgisiz büyüttüler çocukları.

Dal sürmedi hiçbiri kaldılar yoz kıraçta, Çiğ yalan bencillik biraz da kindi suları Gölgesiz büyüttüler çocukları.

Konmadı hiçbirinin sesine yumuşacık Bir yüreğin dalından uçan sevi kuşları, Türküsüz büyüttüler çocukları.

El vermek nedir dosta, dostluk nedir ki!? Hep bir oyuna gelmekti korkuları Güvensiz büyüttüler çocukları.