Çocuğa İnat

-Beş yaşında Cizre’de araç altında kaybettiğimiz

Hakan çocuğa-

ah çocuk ah çocuk nereden bilecektin düşlerine bile yasaklandığını sokakların

ah çocuk ah Hakan çocuk balonun var mıydı elinde ya da topacın hiç pamuk şekeri yemiş miydin ya elmalı şeker yeşil ya da kıpkırmızı elmadan

hep ağular tattırdılar oysa sana

ne çok istemişsindir atlıkarıncaya binmeyi top, tüfek sesleri yerine mızıka sesleri altında

gökkuşağı renginde uçurtman olmuştur belki duvarda asılı kalan ya da toprak rengi bir topun masa altında sana gülümseyen

kahkahaların ne güzel olurdu cizre’nin ötelerine bir avuç nefes bir avuç güneş bir avuç gökyüzü

ah çocuk ah çocuk salıncaklarda rüzgarla yakalamaca oynamak varken rüzgar düşü de mi kuracaktın

nerden bilecektin yeşili hiç olmamış sokaklarda sinsi tuzaklar kurmuş ölüm makinelerinin beklediğini

ah çocuk ah çocuk göğü olmayan bir sonbahar günü hiç oyun oynayamamış bir çocuk oyunun başında mı ölecekti

sana söz veriyor tüm çocuklar inadına senin gibi gülecekler

inadına el ele tutuşup

sokaklara çıkacaklar...