BARIŞ’A DÜŞENLER

Ölüm ve zulüm yurtsuz olsun diye geceyi yırtarak geldi apak kanatlılar

Uykusuz sabah vakti kan revan içinde yüz dört parça oldu kanlı tuzaklarda

Binlerce yıldır gülen zeytin ağacının kanayan zeytinleri gibi saçıldılar yere Acı bir zılgıt sesiyle doğruldular birden

kan revan içinde omuz omuza canlar

Kucaklaştılar bin yıllık acıyla sımsıkı barışa adanmış yüreklerle göğe dönerek

çatlattılar gri göğü çığlık ve ağıtlarla Karanlığa inat, mavinin en koyuluğunda, yüz dört kızıl Simurg oldu ahir zaman kahramanları Barış ve aşk ile yıkanmış kardelen betimli hayatı öldüren nefretin elinden sonsuz söküp almaya