YORGUN DÜŞMÜŞ BEDENİM

Yorgun düşmüş bedenim yolculuklardan

Buluyor dermanını yatağında

Bitkin gövdem bırakıyor yerini zihnime

Derken bir yolculuk daha başlıyor

Zihnimin derinliklerinde.

Uzaklarda bir yerlerde düşlerim,

Sana doğru tutkulu bir sefere hazırlanıyor,

Ve zifir zindan karanlıkta,

Yetiyor kapanan gözlerimi açık tutmaya.

Saklıyor ruhumun hayaletini,

Geceye sunulmuş bir mücevher gibi

Buluşuyor gölgen görünmezliğimle,

Ve dönüşüyor gecenin karanlığı, körpe bir dilbere.

İşte bundandır bulamayışım huzuru

Gündüz bedenime, gece ruhuma

Hem sana, hem de bana.

William Shakespeare

(ÇEVİRİ-Eylül EZİK)