ZELİHA AYDOĞMUŞ
*
Sessizliğin karnından düşüyorsun ansızın
Ya da seken bir kurşunun omzumu sıyırışından
Uzun oldu
Ölü taklidi yapmaktan vazgeçip
Sakalımda üşüyen öpüşlerini anımsamakla başlıyor
Gülüşünde kaybolan gözlerini buyur ediyorum tenime
Dört bir yanımda yankılanırken sesin
Ellerin, çiçeklerin
Kokun uzayan saçlarıma karışıyor
Suç ortağı oluyor kış geceleriyle
Dolunaydan artakalan yakamozlarsa
Dudağına diline
Her harfin hakkını veriyor nefesin
Etimi delip geçiyor
Tek korkum
Duyulacak diye
Hızla çekiyorum içime
Söz ettiğim gecenin en karanlık yeri
Ilık göğsünde gökyüzünü dişlerken ruhum
Kara bulutları aklar buluyorum kendimi
Durup dinlenişim
Sönen ateşim
Kıyıya vuruşum sabah oldu diyedir
Yine de gitme
*
2021 Ekim
Comments