Rainer Maria Rilke * Adı nedir bilinmez bir şey çekilip gider, beklenmedik bir anda yeşilliğinden parkın; Duyulur pencereye durunca daha yakın, ve suskunluk olunca. Israrcı, güçlü öter, ağaçlıklar içinden şakır bir yağmurkuşu, mübarek Jerome’yi çağrıştırarak akla: Yükselir yoğunlukla, nasıl da, sağanakla dinlenecek bu sesten yalnızlık ile coşku. Duvarları salonun ve yağlı boya tablolar işitmek istemezler sanki çekilip geri diyeceklerimize etmezler müsaade. Öğleden sonraların

SERGEİ YESENİN * Elveda sevgili dostum elveda, Sen kökleri içimde uzanan.. Ayrılık yazılmış alnımıza İlerde gene karşılaşırız inan.. Elveda dostum, el sıkışmadan Sessizce.. Ne keder ne tasa gerek: Ölmek yeni bir şey değildir bu dünyada Ama yaşamak da yeni bir şey olmasa gerek. / Sergei Yesenin 1895 doğumlu YASENİN, devrim hayalleriyle büyüdü, ona hizmet etti, ne var ki uygulamalardan çok memnun kalmadı. Stalin döneminden önce sisteme yönelik eleştirilerini seslendirme

Fotoğraf: Yusuf Erbay Yusuf ERBAY * Kaf Dağında nöbetim Işığın kefareti Bulutlarda kulübem Tüfeğim atlas düşten…   Bıkmadan aynı kaya İçimde yuvarlanır, Postallarım tık nefes Çıkıştan ve inişten…   Çekilir akşam sabah Gökyüzüne yüreğim On binlerce yıl evvel Nasıralı dervişten…

Yaşar Nabi Nayır * Ayırma gözlerini gözlerimden bu akşam, Böyle saatlerce bak, böyle asırlarca bak. Gözlerine yavaşça yavaşça doldu akşam, Göklerin ateşini kalbime boşaltarak Benim içimde yaktı sanki gurubu akşam. Senin kirpiklerinde bir damla oldu akşam. Gündüzden gürültüden ve kainattan ırak, Akşamı seyredeyim bakışlarında bırak, Ayırma gözlerini gözlerimden bu akşam, Böyle saatlerce bak, böyle asırlarca bak. Yeşil çamlar altında uyuyor şimdi ada, Şimdi kımıldamıyor zaman b

Mutlu Aşk Yoktur * İnsan her şeyi elinde tutamaz hiç bir zaman Ne gücünü ne güçsüzlüğünü ne de yüreğini Ve açtım derken kollarını bir haç olur gölgesi Ve sarıldım derken mutluluğuna parçalar o şeyi Hayatı garip ve acı dolu bir ayrılıktır her an Mutlu aşk yoktur Hayatı bu silahsız askerlere benzer Bir başka kader için giyinip kuşanan Ne yarar var onlara sabah erken kalkmaktan Onlar ki akşamları aylak kararsız insan Söyle bunları Hayatım ve bunca gözyaşı yeter Mutlu aşk yoktur

YUSUF ERBAY* NARDUGAN Kar tutmuş Akçamdan; - gönlümün tam ortasındaki hayat ağacından- kaldırımlara dökülen soğuk, ince damarlarına süzülüp şehrin, parlak camları buğuluyor. Kılıcını çekmiş keskin karayel, şaha kalkmış kısrağını sürüp geceye, yalnız yolcuya meydan okuyor. Bir açılıp bir kapanan dalgalar, boğazda lacivert resimler çiziyor. Mavi hanımelleri, beyaz zambaklar, art arda yıkılıyor kıyı boyunca. Kara karışıp eriyor dünyanın çilesi, denize inip kalkıyor belirsiz kana

METİN ELOĞLU * Bu dünya Sultan Süleyman’a kalmamış; Ama size kalacak Olur a, Sultan Süleyman bilememiş işini Ama siz bileceksiniz Şöyle sizinle beraber üç beş kişi Öte yanı kör dövüşü... Bir gün yaşamışsınız, ömrünüze bereket Akşam olmuş kendiliğinden Bir konağınız var dayalı döşeli Kapıda arabanız, oda oda mutluluğunuz Kadehte kuşsütü var, tabakta minare gölgesi… Biraz da aşk masalı ekleyin bu düzene Eklediniz mi Oh, yaşamak ne güzel şeymiş be! Güzeldir tabii… Şimdi bir de b

YUSUF ERBAY * Açılış 1 "İyya ke na'büdü" bir tılsımdır, Yatsıyla şafak arası. Çözülür yakazada, Işığın izi, şüphenin karası. -Karışırım suallere, cevaplara.   2 "İyya ke nestain" bir mevsimdir, Sonbaharla kış arası. Yaslanır son yokuşa, Sarının hüznü, toprağın karası. -Karışırım bir varmışa, bir yokmuşa.   3 "Sırat-ı müstakim" bir soluktur, Yürekle kafes arası. Gözümün nurunda söner, Varlığın alaca karası. -Karışırım yeryüzüne, gökyüzüne.

Şenol YAZICI * Bana Bir Sözcük Ver Sen gittikçe ıssızlaşır dört yanım. Zifir zindan bir gece kesilirim, Yıldızlarım korkar, kapar gözlerini... Üşür çocuklarım. Hani ağlamak bentleri zorlayan bir sudur, Bir kıl ustura dolaşır boğazında, ağlayamazsın... Bana bir sözcük ver ödünç; Seni anlatsın. Sen öyle dur yalnızlığım; Sen anam, mihenk taşım, O n sekizimdeki suretime takılmış, topal çerçiden kalma, kenarı kır

Nurten B. AKSOY * Asırlar öncesinden bugüne seslenen bir bilge kişi, öğretileri tüm dünyayı dolaşan, sözleri dillerden hiç düşmeyen bir mutasavvıf. Gel, gel, ne olursan ol yine gel, İster kafir, ister Mecûsi, İster puta tapan ol yine gel, Bizim dergahımız ümitsizlik dergahı değildir, Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel… Dizelerini ezbere bildiğimiz; ama bir türlü hayata geçiremediğimiz, hâlâ insanları “sen, ben, o” diye ayrıştırırken, her 17 Aralık'ta Şeb-i Arus denilen

CEMAL SÜREYA * Sen kalkıp gidiyorsun. Git. Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık Sevgiyeydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı, Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun oturmuştu Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti Yoktu dünlerde evvelsi günlerdeki yoksulluğumuz Sanki hiç olmamıştı Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu Şurda senin gözlerindeki bakımsız mavi, güzel laflı İstanbullula

Resim: Yusuf Erbay Lâmelif   nefesin lâ suretin elif ahirin yalnız… kendini okur kendi sesin levhada mahfuz…   (birlikte ateşte korduk suda zerre toprakta kurşun)   -neden açıldı kafes? habersiz salındı can pençelerinde kuşun soru mu bilinmez dua mı? lâmelif duruşun…

Orhon Murat Arıburnu, Türk şair, sinema ve tiyatro yönetmeni, yapımcı, oyuncu, senarist, oyun yazarı, fotoğraf sanatçısı, ressam. Yeşilçam Aç yattı Tok kalktı. Ölüverdi Gömüverdiler. Gün görmüş filan efendi, Gün görmez oldu! Zaten Emekçiydi! Figürandı, garibandı Beyoğlunda, Yeşilçamlıydı. Oldukça isimliydi. Kurtuldu! Orhan Murat Arıburnu Hayatı 12 Aralık 1916, Eskişehir'de doğdu. Babasının asker olması nedeniyle öğrenimini yurdun dört bir yanında yaptı. Konya Askeri Ortaokul

William Butler Yeats * Yaşlılara göre değil bu ülke. Gençlik Kollarında biri birinin, şarkılarında Ağaçlardaki kuşlar (şu yok olan kuşak) Somon çağlayanı, uskumru dolu denizler, yaz boyunca Kanatlı veya kasaplık et yahut balık, Övgü düzer vücut bulan, doğan, ölen ne varsa; Hepsi o şehvetli müziğe tutulmuş, Yaşlanmayan aklın anıtları unutulmuş. II Yırtık pırtık bir palto sırtında bir çıtanın, Değersiz bir şeydir bir yaşlı adam, eğer El çırpıp şakımıyorsa ruh, ölümlü kıyafetini

ŞENOL YAZICI * Bir küstüm çiçeğidir, ergenliğe soyunmamış yalnızlıklar. Hem herkes, hem her şey olmaya hazır, hem hiçbir şey olmamaya kararlı, öyle kırılgan dururlar. Savrulan sarışın yapraklar gibiyken hayat Her ay büyür, her ay tutulur onlar. Ay vurur, büyür gece, Bir Kaş mavisi kadar korkunç güzel gökyüzü, Dünyanın çatısına gerili delik deşik bir örtü, Uzar, uzar, uzar… Belki şimdi, Sıyrılır yatağından, ki gün görmemiş karanlığ

TALAT SAİT HALMAN * Yalnızlığı hiç bilmeyeceksin. Kuytular, tanrılarındır. Çağlar ve sınırlar ötesinden Sana hep seslenecek can çekişen kurbanlar. Hangi ıssızlığa varsan çağrışan açlar bulacaksın Başaklar sallanırken tâ uzaklarda Altın ve hayırsız, Yaşamak yorgunu açlar Bir kapkara iman gibi davet edecek Seni görkemli beraberliğine. Yalnızlığı hiç bilmeyeceksin Korkular, tanrılarındır. Bir ülkü uğruna kurban düşen yiğitler var: Can yoldaşı, kan kardeşisin onlar için Bir yaman

* Talat Sait Halman * Hangi ayazmadan su içsem Başında kaç batın Susuzluktan ölmüştür Irıpları çekmeyegör Boğazda her balığa Bir orospu gömülmüştür Dinmişse Saraylarda düğünler Harem ağası gülmüştür Yangın yerlerinde tekbir Yoksulların Canevinden dökülmüştür İstanbul Çağların görmekten korktuğu Düştür * Talât Sait Halman Doğum adı Talat Ümit HALMAN , (7 Temmuz 1931 - 5 Aralık 2014), Türk şair, yazar, çevirmen, akademisyen, diplomat, siyasetçi. Türkçeye Hayyam'ın, William Faul

YUSUF ERBAY * Evvel zaman / Kalbur saman içindeyken Her şey, Başka bir şey içindeyken… Rüyamın içine bir Derviş doğdu. -Âdem gibi anasız doğdu…   Develer tellal / Pireler berber iken. Her şey, Başka bir şey iken… Başka hiçbir şey olmayan Derviş büyüdü.   (Gitmekle kalmak arası Peri kanadına sığan Arpa boyu yaşamında Yalnız yürüdü…)   Gün batmazdı gezdiği ufukta Kulun bildiğini gizliyor şimdi Ayrılık hummasında Derviş Nazarı yaprak döküyor Gidişi kar kokusunda…   -Çaresiz / ma

Sevgilim Ne Zaman Sokaktan Geçse Sevgilim ne zaman sokaktan geçse serçeler barıştı güvercinlerle. İncelikle basar basmaz kaldırıma güzel ayak bileği ışıldadı usulca. Efil efil titreşince omzu baktırdı arkasından bir çocuğu. Yürüdü salınarak - lâmbalar yanmaya ve bakmaya başladılar hayranlıkla. Ve güldü hepsi, umurlarında değildi o benim doldurmuşsa yüreğimi. Kollarımda salladığımı titizlikle korktum elimden alacaklar diye! Ama onların bu keyifli halleri yok etti içimdeki kısk

Ahmet TELLİ 2 ARALIK 1946 * * - I - Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen, Ömrümüzse karşılıksız sorulardı, hepsi bu. Şu samanyolu, hani avuçlarından dökülen Kum taneleri var ya, onlardan birindeyim. Yeni bir yolculuğa çıkıyorum, kar yağıyor, Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte. Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum, Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun, Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı. Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman Birisi adres