Yarınlarımıza Akşam Değdi

Zeliha AYDOĞMUŞ

*

kulaklarımızı yırtarcasına uğuldayan

o kocaman avaz her gün basıp geçerken üzerimizden

yarınlarımıza akşam değdi

düşlerimize gece

yazacak olsak kalem bulunmaz kalem olsa kağıt

hepsi olsa sözcükler saklanır yeniden

öyle bir esaret ki

bilmem kaçıncı sürülüşümüz o pürüzsüz cennetten

neden uğranan tüm sokaklar çıkmaz diye sorsa yakılan mumlar

bıçaktan damlayan her damla kan bizimdi yine

toprağa serilen her can bizdik yeniden

ırmaklar akacakken üzerimizden

hırçın dalgalarla boğuşan Nuh'un gemisinde

bir sağa bir sola savrulan bizdik yine

akşamı duymadan

sabahı bilmeden

alacakaranlığın koyulaştığı yerde

alnımıza yazılan yüce baharı görmeden boğazladığımız bizdik yeniden

bizden vazgeçilir mi

sonu

sondaki başlangıcı arar gibiydik

görmeli çiçek

anlamalı diken

köpürtülmüş onca serap

bunca üzerimize yapışan çöl kurgu

hepsi dünden