VAY GURBAN

Niyazi UYAR*

Bir deliği de odur yedi delikli tokmağın.

Büyüğü de küçüğü de olurmuş,

Gün olmuş bir goncaya benzetmişler,

Gün olmuş bir hokkaya.

Şarkılar, şiirler yazılmış ona dair.

Kiminden kerpetenle alınırken bir kelimesi,

Kiminde bakla ıslanmaz,

Vay gurban!

Büyüğü, küçüğü olduğu gibi,

Vezir edeni de olur rezil edeni de olur!

Ona sebep,

Dokuz boğumdur laf,

Söyleme diline her geleni,

Deme içinden her geçeni,

Vay gurban!

Bak gurban,

Sözü güzel olanın,

Ağzı yüzü de güzeldir,

Bal damlar dilinden,

Bak gurban,

Kem sözlüsü

Her açtığında irin yuvasını,

Yılanın engereği hak getire,

Sövüp sayar, zehir saçar!

Ondan almıştır yılanın azgını zehrini.

Ağız ağız değil be gurban

Foseptiğin çukuru!

Sen, sen canımın içi

Dersen, ben gönüller sultanı,

Dersen, ben sevgi adamı,

Dersen, severim ben insanı,

Dersen yolum, yoldur benim!

İşte o zaman gurban,

Taaaa canımın içisin benim,

Sesine, sözüne gurbanım,

Bal dolsun ağzına…

                                    Ağustos 2024 /SAlihli