ŞEHİT OCAĞI MİSALİ

 Niyazi UYAR*

Şehit ocağı misali

Yanıp durmakta,

Söneceği möneceği de yok!

Gün yirmi dört saat,

Yıl on iki ay,

Her daim

Şehit ocağı misali

Yanıp durmakta yüreğimde.

Unutmak,

Unutmak ne mümkün,

Silip atmak,

Kazıyıp atmak…

Çok geçti içimden, çok…

Şehit ocağı misali

Yanıp durmakta yüreğimde.

Yok etmeye çalıştıkça ben,

Alıp gitti uzaklara,

Uzaklara, çok uzaklara…

Ne menem şeymiş bu,

Bilemedim!

Kızdım, öfkelendim!

Öfkelendikçe,

Sitem ettim dağa taşa.

Sitem ettikçe,

Büyüdü,

Büyüdükçe çoğaldı.

Büyüdükçe metastaz yaptı,

Kilitledi, sardı her yanımı.

Şehit ocağı misali

Yanıp durmakta,

Her yanımda,

Yüreğimde, beynimde,

Beynimin her bir hücresinde.

Ben söküp atmaya çalıştıkça,

O büyüdü,

O büyüdükçe, çoğaldı...

Yeter artık, yeter!

Beni benden alan,

Halden gönülden anlamaz,

Be nankör!

Kör olsun gözün,

Diyeceğim ama,

Varmıyor dilim.

Ömürlü ol,

Şehit ocağı misali,

Yanıp dur yüreğim her köşesinde…

                                                Haziran 2025 /SAlihli