O HEP YİRMİSİNDE

Niyazi UYAR

*

Ben bir güzel sevdim,

Hakikaten bir güzel sevdim,

Eli, ayağı, yüzü, gözü…

Her şeyi tam tekmil…

Hakikaten bir güzel sevdim,

Adını diyemem,

Nazar ola,

Kem gözlere inat,

Diyemem adını!

Hakikaten bir güzel sevdim,

Tarihin şahit olmadığı kadar!

O… o karlı dağlarla çevrili,

Upuzun düzlüklerin,

Beyler Sokak’ında,

Kırmızı kerpiçli eski bir Rum evinde,

Uzak, çok uzak bir diyarda.

Ben bir güzel sevdim,

Adını diyemem.

Yalnız,

O hep yirmisinde.

O hep orada.

O hep o yaşta,

Yirmisinde,

Yaşı yaşımda, yüreği bende.

O, on dokuzunda katledilen Ali İsmail gibi!

O hiç ölmeyecek,

O hep yirmisinde,

O her daim yürekte,

O her daim,

Bende.

O her daim,

Cümlede, dizede,

Anlatımın mihenk taşında!

O her daim yirmisinde,

O hiç ölmeyecek!

O...

O bir kadın hastalığına sebep

Meydan okuyamamış olsa da Azrail’e,

O hiç ölmeyecek!

O hep yirmisinde.

Biz her daim dillerde türküyüz onunla,

Her daim, “Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz” diyoruz.

O hiç ölmeyecek,

O hep yirmisinde!