III SAINT ANTOINE’IN SEVİŞME VAKTİ

Bu gökyüzü Her gün böyle değildir Saint-Antoine’in üstünde Belli sevişme vakti İşte pencereler ilk kollarını açtı Karıncalar yuvalarından çıktı Yosunlar uyandı Gerildikçe gerildi gökyüzü Dikiş diken kız penceresinde ilk kez mutlu Denize bakan evler kahveler ilk kez mutlu Hiç korkmamalı artık Lambodis Eleni hiç korkmamalı Bütün güvercinler havalandı kimse korku nedir bilmiyecek Herşeyin uyandığı bir saatte Aşk başlayacak Herşey duracak Bir kızın elleri elbisesine uzanmışken duracak Saint-Antoine ilk sandukasından çıkıp deniz kıyısı bir yere gidecek Onunla tüm sandukalar, evliya resimleri, İsa’nın kendisi arkasından gelecek Herşey yerini aşka bırakacak Sandalya aşka Pencere aşka Saint-Antoine’in tavanı bir başka tavana doğru yürüyecek Kapı bir başka kapıya doğru Hiçbir şey küçüleyim demiyecek Daha bir büyüdüğünü göreceğiz gökyüzünün Daha bir mavi denizi Gözlerden gözlere bir esmerlik halinde o aşk gidecek En güzel şarkılarla şimdi İstanbul’a gelen o Şimdi herhangi bir yerde kızın elleri ağzı onun için büyüyor Bir çocuk annesinin memesini onun için bırakmıyor Saint-Antoine’in güvercinleri Onun için havada Şiirde bu düzen kaygusu onun için Bu gökyüzünün başka anlamı olamaz.