Ben Senden Ölürdüm

ben senden ölürdüm oysa sen benim yaşamımdın

sen benimle giderdin sen bende okurdun ben caddeleri başıboş dolaşırken sen benimle giderdin sen bende okurdun

sen, ulu çınarlar ortasından sevdalı serçeleri pencerenin gün ışımasına çağırırdın gece yinelendiğinde gece bitmediğinde sen ulu çınarlar ortasından, sevdalı serçeleri pencerenin gün ışımasına çağırırdın...

sen ışıklarınla gelirdin sokağımıza sen ışıklarınla gelirdin çocuklar gidince ve akasya başakları uyuyunca ve ben aynada yalnız kalınca sen ışıklarınla gelirdin...

sen ellerini bağışlardın sen gözlerini bağışlardın sen sevecenliğini bağışlardın ben açken sen hayatını bağışlardın ışık misali bonkördün

sen laleleri toplardın ve örterdin saçlarımı saçlarım kendi çıplaklığında titrediğinde sen laleleri toplardın

sen yanaklarını yaslardın memelerimin acısına ve ben söylemeye başka bir şey bulamadığımda sen yanaklarını yaslardın memelerimin acısına ve dinlerdin ağlayarak akan kanımı