salda için ıslık çal

salda gölü, anadolu’nun bin asırlık süsü yer ile gök arasında türkuaz-ışık köprüsü son sokağa çıkma yasağında-o beni vurdu kuyucak benzi soldu, burdur’un kalbi durdu bu lavanta moru sevdayı anımsadım, güldüm ve neden gülümsediğimi, merak mı ediyorsun? ben yarın, ağız dolusu güleceğim, adım dursun gece şiire girdi, susun-susun! o çocuklar uyusun ölüm orucunda-sevda baş ucunda-türküler kanadı gök yağdı, yüreği yanık analar, gül memeleri sağdı kardeş türküler sustu, umut yorumsuz-ıslıksız sanki tutsak kuşlar nefesi ağladı-ah can! ölüler ağlamaz ki sazın-sözün sustuğu anda-suyun mavi gözü mahsun bolkar güzeli karagöl’den, yanık salda’ya selam olsun sessiz kurbağa çığlığından ıslık gelsin, bu salda isyanı haydi canlar! karanlık sessizliğini yırtalım, ıslık zamanı. dursun özden