tutuştu paçalardan ha yapıştı ha yapışacak geniş avluda tahterevalli zamanı her düşüş büyük bir cinnet anı hazırlığı kuleler, evler...

yıl iki binlerde ilk çeyrek sarkıtlarından kan sızıyor mevsim kış uzayışından anlıyoruz gecesi zifir zindan bir aralık vakti irili ufaklı...

Hadi Durmak için erken Ben güneşi yoklayacağım Sen gökyüzünü kolla Deniz ve tuzu martı beyazına Hani ya dağlar, ormanlar AYILAR AYILAR...

Mevsim kış Geceler uzun Daha çok var sabaha Önce üşür Sonra ısınırız Şöyle canımız çektiğince Uzun uzadıya Demem o ki Sen iyisi mi önce...

bitmiyor aşkla yaşamayı düşlerken hangi yolun yolcusu hangi açmazın baş yastığıyız belli değil dilsizler dile gelse söylense biri...

ve DİYOJEN * varlığımızdaki yokluğun ederi vardır onun da nefesi kalbi dalaksız değildir döşü, döşeği ne kadar yok yazılsak da özümüz...

kara bir bulutun yağmasından sızdım yağmur oluyor çoğalarak sokağına düşüyorum zor çok zor zamanlar haddime mi bilmem ama her damlam için...

hangi dikene düşse yolum giden kırlangıçlardan hasretten söz açıyor zemheri en uzun gece dört kollu teslimiyet bu çatısı yok rüzgar...

kurt adamlarla tanışmamıştık karnımız lokmalarına bölünmemiş içtiğimiz su boğazımıza takılmıyordu henüz aşklarımız vardı ay büyürken...