Yalnız Gezenin Düşleri İşte, yeryüzünde yalnızım; kendimle baş başayım; artık ne kardeşim var, ne benzerim, ne de dostum. İnsanların en...

Hasta sinirlerim için tavsiye ettikleri bu kimsesiz ve gürültüsüz yerlerde, uzun bir akşam gezintisinden dönüyordum. Sıcak bir sonbahar...

* * Sen iki ters bir düz kırgınlıklar örerken beş numara şişle Yumuşacık kakaolu kekler yapardı karşı evin annesi İmrenirdim Mutfağındaki...

O ülkede dil yoktu. Egemen olan boşluktu. Egemen olan kimliksizlikti. Dil yoksa... dostunuzu, düşmanınızı nasıl tanırsınız? Dil yoksa her...

20.yy Fransız yazarlarından Alain Fournier’nin Adsız Köşk isimli romanını çağrıştıran “Buzlar Kırılırken”, ilk gençlik yıllarını,...

maviADA - 2013 ÖYKÜ Üçüncüsü Nerden geldiğini bilmezdim, Kimsesizdi, belki kimliksizdi. Onun macerası onu ilgilendirirdi Kimseye...

masanda şereflendirsinler kalkan ızgaranın buğusunu, acemilerin hürmeti durma öğret onlara nasıl kaynak yaratılması gerektiğini kuru...

Kendinle baş başa ve bîçare kalmaktır yalnızlığın tanımı kimilerine göre. Kimilerine göreyse o en kalabalık, iğne atsan düşmeyecek...

Ne sevgiliydik biz, ne dost, ne de herhangi bir şey, Herhangi bir şey olmamaktan memnun olan her bir şeydik. Daha çok bir yolduk...

Hiç şüphesiz uzmanları tarafından daha iyi işlenen konulara da sık sık değindiğim oluyor. Yaptığım şey edindiğim bilgileri değil, bendeki...

Uzun uzun düşündü, neydi aşk? Gözleri denize dalmış, aklı derinlerdeydi. Ne üzerinde uçuşan martıların çığlıklarını duyuyor, ne de...

Ormanlarla örtülü tepenin doruğunu eski çağlar mimarisini bütün özellikleriyle yansıtan büyük bir şato süslüyordu. Çevresindeki kocamış...

Aşkın kanununu tahsil etmiştim kalbimin en doğusunda İçimde yağmur duasına çıkmış birkaç köy Birkaç köy sular altında. Kalbimin doğusu,...

göğün anısına neminde boğulduğum yağ yağ ki rimellerin aksın sarmaşıklar duvarda kurudu haberin yok gövdeme düşen tahtakurusundan...

Sabahın ilk ışıkları... yamacında tutuyor imgeleri... yağmurla suya giydiriyor... çıplak yaşamı... şahlanıyor harlanan buğusu... saklıyor...

Yalnızlığı kurcalamak yerine onunla dost olmayı öğrenmeliydi insanlar. Şu dünyaya açılan tek pencereden dışarı bakmaya korkanlara...

köpüklü zamanlardan geçiyor gün düşüş ve tükeniş yazgım oluyor üstümüzde ışık oyunları kapılarımızı kilitleyen bin bir soru gün kirli...

Bin yaşında bir ağacın yeşil yaprakları bir annenin elleri gibi şefkatle titrer, gölgesine çeker sizi, sığınırsınız, o gölge ne caziptir...

Kızlar Kalesi üstünde kaya kınası ellerin Divitle yazarken titreyen cansız parmakların Samankâğıdı kokusuna tutkulu Hangi kitaptan düştü...

1. Elveda diyecek kadar cesursan, hayat seni yeni bir merhaba ile ödüllendirir. 2. Hiç yenilmemiş insanlar vardır. Onlar hiç savaşmamış...