Olgunluğun Kıymetli Zamanı

Güncelleme tarihi: 11 Eyl 2021

Olgunluk dönemimde, kalan yıllarımı saydım ve yaşadığımdan çok daha az zamanım kaldığını keşfettim.

Bir şekerleme paketi kazanmış küçük bir çocuk gibi yılları büyük bir zevkle ve iştahla yedim, ama azalmaya başladıklarını hissedince artık teker teker, tadını çıkararak yiyorum.

Artık yasaların ve yönetmeliklerin tartışılıp durduğu ve hiçbir işe yaramayacağını bildiğim sonsuz toplantılara ayıracak zamanım yok.

Takvim yaşlarına rağmen hâlâ büyümeyen aptal insanlara destek olmak için de zamanım yok.

Vasatlıkla uğraşmak için de zaman ayıramam.

Şişmiş egoların bulunduğu toplantılara katılmayı hiç istemiyorum.

Artık dalaverecilere ve çıkarcılara tahammül etmiyorum.

Başarılı olmuş insanların yerine geçmeye can atan şu kıskanç insanlara hiç tahammülüm kalmadı.

Üst düzey bir makam için yapılan kavgaların çirkin sonuçlarına tanık olmaktan nefret ediyorum.

İnsanlar içeriğe değil, sadece başlıklara bakar oldular.

Benim zamanım ise, başlıklarla uğraşmayacak kadar değerli artık.

Öz’ü istiyorum, ruhumun acelesi var. Pakette şimdi daha da az şeker kaldı.

İnsan onurunu ve gerçekleri savunan, sorumluluktan kaçmayan, başarılarından dolayı şişinmeyen, kendi yanlışlarına gülebilen, vaktinden önce “oldum” demeyen, insan olmayı anlamış insanlarla yaşamak istiyorum.

Asıl olan, yaşamı değerli kılmış eylemlerinizdir.

Yaşamın sert darbelerinden yumuşak bir ruh ile çıkmayı başarabilmiş ve başkalarının yüreğine dokunabilen insanlarla olmak istiyorum.

Evet, olgunluğun bana getireceği o doluluğu hissetmek için acelem var.

Elimde kalan tek bir şekerlemeyi bile yitirmek istemem.

Amacım, sevdiklerim ve vicdanımla barış içinde ve huzurla dolu olmaktır.

Umarım sizin için de aynısı olur, çünkü her hâlukarda yaşlanacaksınız.

İki tane hayatımız var ve ikincisi, sadece bir tane hayatımız olduğunu anladığımızda başlıyor.

Mário Raul de Morais Andrade

(9 Ekim 1893, Sao Paulo – 25 Şubat 1945, Sao Paulo, Brezilya)

Yukarda ''Olgunluğun Kıymetli Zamanı'' isimli kitabından kısa bir alıntıya yer verdiğimiz yazar Mário Raul de Morais Andrade'in, yazın dili için bir nevi Brezilya'nın Can YÜCEL'i nitelendirmesini kullanabiliriz. Yazılarını düzgün bir Portekizce ile yazmak yerine, halk dilini kullanarak kaleme almayı seçmiş, 1935’ten ölümüne değin sürdürdüğü Sao Paulo Kültür Dairesi müdürlüğü sırasında da Brezilya halk kültürü ve müziği üzerine araştırmalar yapılmasına önayak olmuştur.

Elli iki yıllık yaşamında şair, romancı, müzikolog, sanat tarihçisi, eleştirmen ve fotoğrafçılıkla uğraşan sanatçı Brezilya modernizminin kurucularından biridir de aynı zamanda. 1922'de Paulicéia Desvairada'nın ( Hallucinated City ) yayınlanmasıyla neredeyse modern Brezilya şiirini yaratmış, Etnomüzikoloji alanındaki etkisi ülke sınırlarını aşmıştır.

Bir müzik profesörü ve gazeteci köşe yazarı olarak çalıştıktan sonra, 1928'de büyük romanı Macunaíma'yı yayınladı. Yaşamının sonunda São Paulo'nun Kültür Bakanlığı'nın kurucu direktörü oldu ve uzun zamandan beri kentin ve ulusun sanatsal modernliğe girmesinin katalizörü olarak üstlendiği rolü resmileştirdi.