GÜN SONU KONUŞMASI

Nurullah Ataç'a

Ağaçların evlerin üstünde başım Aydınlık içinde Kuşlar ötüşerek geçiyor civarımdan Akşam oluyor uykudan kolay Oktay diye sesleniyor Gökyüzündeki küçük yıldız Sizler de akrabasınız Benden neden kaçarsınız Kurtlar sincap tilki

Ağaç konuşuyor

Ben ağacım bilgim de ona göre Rüzgârlı havalarda konuşabilirim Bilmem gurbet sıla farkı Ayaklarım olmadığından Köklerim toprakla kardeş Zamana alışık yapraklarım Acımaz kırsanız dallarımı Korkmuyorum sizler gibi ölümden Çünkü toprağa karışınca Tekrar ağaç olmanın çaresini bilirim

Ben konuşuyorum

Hep yaşadığımı hatırlatıyorum kendime Diyorum ki işin acele Bir gün ne el kalacak tutmak için Ne yürümek için bacak Ne bulutların seyri Ne de bir hatıra dünyamızdan Çünkü hatıralar kuşlar gibi Dal ister konacak Bir gün yaslanmak istesen pencereye Diz çökmek istesen nafile İş işten geçmiş olacak

Kuş konuşuyor

Elinde tuttuğun elma Mesafe kanadımın altında Sen kahvede oturursun Ben ağacın dalında

Netice

Benzemezler insan dostlarıma Ağaçlar gölgesini esirgemez Güneş köpeğimden daha sadık Dizlerime sıçrar ellerimi ısırır Karşılık beklemeden Hele kuşlar Avcılara bile kin beslemezler