UYANDIK

İlkin kuşlar varken gökyüzünde

kimsesizlik denen fukaralık yoktu

gülüşlerimizle ısınan evlerimizde

sabah rengindeydi düşlerimiz

ezgileri aynıydı türkülerimizin

ekmek aynı topraklardaki başaklardan

sofralardaki su aynı çeşmedendi

kara kışta kapanırdı kilitsiz kapılarımız

mayından beter sınırlar yoktu

nefret, sahipsiz bir kötülüktü

mülkiyet yokken, bayrak yokken

bayramları bitimsiz sokakların çığlığında

uyandık birden, çıplak bir gün ortasında

kana bezendi kardelenler açan dağlar

ceylan sessizliğinde arkadan vurulan güvercin

ormanların, nehirlerin şah damarıydı

Ahparig! zeytin dalı hala elinde

Fırat, Dicle, Kızılırmak, Meriç, Menderes

ve tüm ezgili nehir boylarında

senin sevdiğin çiçekler bitecek