IŞIK YOK

Hülya TOZLU

*

Havai fişek (firework) patlaması değil. Renkleri örtmüş bir toz bulutu. Yanımda bir hışırtı.

Korkmuş bir akrep kendini sokuyor. Kanadı tutuşmuş bir sığırcık pike inişiyle düşüyor

kucağıma.

Annemin sesi kulaklarımda. Ünlemekte “Barış! Barış!”

Cebimdeki güvercini çıkarıyorum. Işıltısı kızıla karışmış uçuyor kuyruğuna dolanmış bir yeşil

dalla.

Zakkum kokuları yayılıyor zehir zemberek. El ele, boy boy insandan bir sisli halay çemberi.

Hallacın attığı toprak, irin patlaması…

Arap’ın yalellisi kulaklarımda, İlyada’dan taşıdığı okları savuşturmakta.

Gözlerimi İda’ya kaldırdım, ellerim Himalayalar’a açık; ünlüyorum Tanrı’ya bir branda

indirsin yeryüzüne. Tüm saklı güzellikler otursun üzerine…yüreklerde umut çağrıları.

Pamuk yastığım, yün yorganım; sıcacık dünyamda açtım gözümü; gün ağarmamış, zifiri

karanlıktı.