EYLÜLDÜ

Eylüldü Dalından kopan yaprakların Sararan yanlarına yazdım adını Sahte bir gülüşten ibarettin oysa Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu…

Eylüldü Di ‘li geçmiş bir zamandı yaşadığımız Adımlarımızın kısalığı bundandı Bundandı gözlerimin durgunluğu Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan Ellerin kadar ıssız Sen kadar zamansız molalar veriyordum Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz

Eylüldü İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin Şimdi yoktu bir anlamı suskunluğun Çırılçıplak kalakaldım sessizliğin orta yerinde Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman En çok sesini aradım Gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydiler hâlâ Gözlerini sildi zaman

Dedim ya… Eylüldü. Savruluşu bundandı kimsesizliğimin…

Cemal Süreya