Ayağı Karıncalı

Federico Garcia Lorca

*

Yalnız bir kadın sanmıştım önce

Oysa kocasını aldatan biri

Irmağın orda buluştuk

Gece Santiago gecesi

Işıklar sönüp birer birer

Yanmaya durunca ateşböcekleri,

Son birikintisinde şehrin

Dokundum uykulu memelerine

Türkülü çiçeklerin dalları gibi

Göğsü gözlerime açılıverdi

Ve oniki hançerin bir kerede

Yırttığı ipek gibi sinirli

Hışırtısı kulaklarımda

Kolalanmış eteklerinin.

Işıksız tepeleri ağaçların

Yollar boyunca kocaman kocaman

Ve ufuk köpeklerin ufku

Irmaktan ötelere havlıyordu.

Ne varsa üstünden atlayıp geçtik

Böğürtlenler, dikenler, karaçalılar.

Saçındaki topuzun yere yatınca

Yumuşak toprakta açtığı çukur,

Ben boyunbağımı attığım zaman

Çözüşü onun da düğmelerini

Sıra silahlı kemerime gelince

Sıyrılışı giysilerinden art arda,

Sümbüllerin mi kurbağaların mı

Olamaz hiçbirinin böyle bir teni,

Ne de billurun ayışığında

Sunabildiği var bu ışıltıyı

Kalçaları altımda kaçışıyordu

Hani ürkmüş balıklar gibi

Bir yanı tutuşmuş ateş çemberi

Bir yanı buza kesmiş, sepserin,

O gece dörtnala gördüm kendimi

Sedeften küçük bir taya binmişim

Gördüm, ne dizgin ne de üzengi

At koşturuşlarımın en güzelini.

Neler anlattı sevişirken

Ama söyleyemem erkeğim ben

Hem böyle ağzı sıkı görünmemi

Aydınlık akıl da istiyor zaten

*

Federico Garcia Lorca