Annemin elleri fesleğen , karanfil, gül kokardı.
Çiçek kokularını sevgiyle karıştırıp

Saçlarımızı, yüreğimizi okşardı
Annemin sevgiyle yemlediği ellerine
Omuzlarına kuşlar konardı
Güvercinler ruhundan öperdi usulca
Annemin gülüşü sevgi kokardı
Umut, özgürlük kokardı,
Dayayıp ruhumuzu kana kana içerdik
Annemin ruhu direnç kokardı
Çakmak çakmak mavi gözlerinde
Direnmeyi öğrendik
Annemin duruşu özgürlük kokardı
Alıp kanatlarının altına bizleri
Uçururdu maviliklere
İşte böyle büyüdük
O nedenle
Türkümüz hep insana çıkar
Sevgi kokar dizelerimiz
Tutkumuz özgürlüğe
Kilit vurulmaz. yüreğimize, düşlerimize
Sevgi, umut, bahar rüzgarlarıyla eser
Yolumuz en güzel düşlerden geçip
Bir çağlayan gibi akarak
Tutsak edilmeyen, maviye, özgürlüğe çıkar.
Semihat Karadağlı / 11.03.2019/ İzmir / metro/ saat:09.32
Commentaires