Güncelleme tarihi: 29 Tem 2022
Avuçlarımıza bırakılan topu topu bir ömürdü
Bir ömür ki gözler bulut bulut
Gözler yoğun kanamalı
Sırtımızda yumrular
Sayısız kambur sırtımızda
Filizlerimiz kırılmışken
Öz suyumuzda ateş
Yaşamaksa, böylesi yaşamak
Haddinden fazlaydı
Yorgunduk biz
Biz hep yaralı
Tetiğe davranmaya hazır
Altı patlar
Yedi patlar
Sekiz!
Onlar hep eli silahlı
Dünden bugüne
Dört mevsim kıştık, yine ve hep
Oysa bir boşluğuna denk gelmeliydi çemberin
Gökkuşağı bulaşmalıydı ellerimize
Sonrası
Bir dahası yok
Nisan yağmurlarında ıslanmak hastalıklı
Değişti, dönüştü mevsimler
Olmadı
Anlaşılmadık
