PARKTAYIZ

değil

bir park ormanını yok etmek

bir yaprak bile düşmemeli yere

değil

kuşlar parkta yuvasız kalsın

arılar çiçek bulamasın

bir tek tüyü kopmasın kuşların

bir tek vızıltısı susmasın arıların

değil

açlıkla terbiye edilsin duvarın dışındakiler

bir lokma bile çalınmasın

değil

şenlik dağılsın

el ele şehri saranların halayları dursun

vardiyaları durduranlara meydanlar kapansın

bilinmeli

her sabah aynı sabah olmaz

kim erken kalkar belli olmaz

belli olmaz halk, ne zaman kendi olur

sanılmasın

ayinler korku salar gülen yüzlere

bir notası bile susmaz oysa ki

gökyüzüne söylenen şarkıların

ve gün olur

şarkılar sarar

kimileri uykulardayken kentleri

saplanırsa ansızın

karanlığın silahından

bir tek mermi şehrin kalbine

ve

barbarlığın şatolarından

ölüm yağarsa üstümüze

fırtınalar dolar tüm şehirler

yıkar, şehri var edenlerin cesareti

ağzından salyalar akıtan mabetleri

şehir gebe olur kendine

ve

yeniden doğar

ağacıyla

ağacın dalı yaprağı olarak

kurduyla, kuşuyla

börtü böceği ile

çocuğuyla çocuğuyla

sancılara ortak olan her semtin

genciyle yaşlısıyla

boyun eğmekle olmaz diyen

tarihe selam duranlarla

şehirlerin şarkıları yıkar

betondan duvarları

bostanlar bahçeler yapar

yanı başında sofralar kurar

herkesin ekmeği bölüştüğü

zehirsiz, parasız sofralar

ve

günebakan dolar gri topraklar

bir damla göz yaşı

tek başına bir ağacın

annenin gözünden boşanan

okyanus olur

yüklenir o zaman

yediden yetmişe isyanı

işte, o zaman Park

Gezi olur

Gezi, umudun koşan adı olur

düşenler de kalanlara emanet olur

Gezi

dara kim düşerse

biz varız, diyenlerin yurdudur artık

dalıyla, yaprağı ile

çiçeğe durmuş her ağaç

her kuş, sincaplar

her sokak kedisi

her sokak köpeği

börtü böcekler

elinde balonlarla koşan çocuklar

ağaç altındaki sevgililer

ya da

sevgilisini yitirenler

amcalar, teyzeler

kötülük bilmez herkes

Mehmet

Abdullah

İrfan

Selim

Ethem

Zeynep

Medeni

Ali İsmail

Ahmet

Serdar

ve

Berkin olur

gülümserler

gülüşleri yarınlara yol olur