Anne

Gittiğin gün

Binlerce kanlı ok Saplandı yüreğime Ruhumun acısını dindiremiyorum Anılarınla avunmaya çalıştım Sana ait izlerde Küçük pencerenden yolumu gözlerdin hep Biraz geç kalışımda Sitemler ederdin çocuklar gibi Ne çok severdin Sardunya kokulu bahçeni İncir ağacının gölgesinde sohbet etmeyi Artık bahçen de ıssız anıların da Sardunyaların da kurudu Yokluğunda Yavaş yavaş izlerinde kaybolmaya başladı O küçük evinden Benim kayboluşum gibi ANNE