YAĞMUR
Dışarıda yağmura bak!
Damla damla ıslatıyor yerleri.
Dinle o meşhur sesini,
Duyuyor musun ?
Okşuyor yerleri,
Ağaçları, yaprakları.
Sonra bu okşama hızlanıyor,
Daha, daha hızlanıyor.
Adeta, dövercesine,
Yerlere vuruyor.
Yaprakları, Ağaçları hırpalıyor.
Sonra, sonra birden ufak damlalar toplanıyor,
Sanki; bir dereymişçesine diz boyu akıyor.
İşte, yine öyle bir geceydi;
Gece karanlık, yağmur hızlı,
Yerler çamur, ağaçlar vurgun.
Gidiyorum düz ve karanlık bir yolda.
Sonra aniden durdum;
‘Neden’ dedim, ’Neden’ kaçıyorum.
Evim sıcak aydınlık.
Herkes uyuyor, ben niye dolaşıyorum.
Düşündüm!...
Ben; şimşekten, gök gürültüsünden,
Yağmurdan ve selden değil,
Kendimden kaçıyordum kendimden.
Aniden duraladım,
Kendime ‘yazık sana’ dedim.
‘Çocuklar bile senin yaptığını yapmaz.’
‘Utan’ dedim ’utan’ kendi kendime.
Sonra geldiğim yolları, geri gitmeye başladım.
Evime yaklaştıkça, korkum azalıyor,
Kaçma hevesim kalmıyordu.
‘Başarıyorsun’ dedim kendi kendime,
‘Devam et başaracaksın’.
Duraladım birden, evime beş adım kala.
‘Ya başaramazsam’ diyordum.
Sonra ,büyük bir cesaret ve azimle,
İleri atıldım, Kapıyı açıp içeri girdim.
Birden ferahladım.
Baba yadigârı koltuğuma ,
Şöminenin karşısında oturdum.
Sıcaktan uyumuşum.
Uyandığım da; kahve fincanı yerde,
Közler sönmek üzereydi.
Yağmur dinmiş, tarlaları sel almıştı.
O gece iyi ki evdeydim,
Yoksa, o çılgın sel sularında
Ölecektim…
*
