Talan

Toprak Ananın bağrında

Yeşerince ağaçlar

Bayramlık gibi

Giyince dallar çiçekleri

Kuşlar yuvalandı

Şen ötüşleri ile

Doğa bayram yapıyordu.

Kalabalık konuşan adamlar

Hoyratça dalınca dağa

Koca dişli kazmalar

Bağrına atınca demir pençelerini

Koca Çınar son bir gayret

Kökleri ile sımsıkı tutundu

Toprağa

Hırlayarak boynunu vurdu testere

Gövdesi yarıldı

Düştü boylu boyunca

Bir ah duyuldu

Göz yaşları aktı toprağa

Kuşlar çığlık çığlığa ağıt yaktılar

Çiçekler hoyrat ayaklarda

Ezildi

Derelerin masmavi suları

Kıpkızıl toprağa kesti

Gökyüzü sürüp rüzgârı

Bulutlarını çekti

Toprağın bağrı çatladı

Taş gibi sessizlik

Kapladı ovayı yaylayı

Doğanın bin bir renkli korusu

Susmuştu

Hüznün sesinden başka ses duyulmaz oldu

Minik bir çocuk

Yüreğinden gülümseyerek

Bir fidan dikti

Umutla suladı

Toprak Ana fidana güç vermek için

Köklerinden sımsıkı sardı

Mavi kuşun kanadından

Bir tüy düştü

Korumak için üstünü örttü

Bir güvercin gagasında su taşıdı suladı

Yarınlara dair bir tohum boy verdi

Korkma dedi korkma

Aydınlık en karanlıktan doğar

Güneş ışıkları ile öptü

Aydınlattı sabahları

*

Semihat Karadağlı/29.05.2021 Saat: 03.00

Düş yolculuğunda