İnsan ve kuşlar

Aralık,

Bahara öykünmüş.

Gül incitmeyen lodos

Yağmur topluyor...

Çatıda irice bir martı

Heybetli gagası yerde.

Baktım aşağıda

Bir öbek ıslatılmış kuru ekmek.

Yiyeceği ve dahi martıyı kollayan

Besili karga.

Az biraz ötede mudanasız

Güvercin!

Martı süzülüyor mamaya.

Gagalıyor birsüre.

Bizim karga ve güvercin

Ürkek izliyor martıyı

Martı doymuş olmalı

Bir parça da eşine koparıp

Havalanıyor.

Birsürü mama var daha yerde.

Bu kez karga güvende,

Konuyor yemeğe.

Ne kadar yiyecek oysa?

Güvercine kalıyor sofra.

Düşündüm, insanca

Ne kadar büyük ola ki midesi

Çatlayacak kadar mı,

İnsana mı has doyumsuzluk

Bile bile öleceğini?..