Aynanın Önünde

Altmış beş yıl

- Bir ömür bu bir uzun -

Yoksa önce mi biraz

Yazdı kuşkusuz ilkyaz

Saksılara uzak duran gelinciklerden

Anneme götürdüğüm o demet

Bir küçük bulut parçası alev alev

Yeşil yapraklar içinde kızıl

İsyan bayrağım oldu zamanla

Aynanın önünde

Solgun sarı

Mor çiçekli

Kale işi

Küçük vazomuzun içinde

Nasıl da durdu bunca yıl

Ne ben

Ne de ah benim güzel annem

Elimiz değip de bir yol

Suyunu yenilemedik

Aynanın önünde

Bakın duruyor işte

Duruyor o ilk günlerdeki gibi

Görüyorum salınıyor ara sıra

Bir o yana bir bu yana

Eski uzak günlerimizde kimi zaman

Kimi zaman bu günlerimizde

Aynanın önünde

Ayaklanan bir şarkı duyulur bazen

Bir devrim şarkısı Marseyez gibi

Yıldız kayar ay seslenir bir gemi geçer

Çiçekler de seslenir derinden

Derinden çok derinden

Kederi çevrensiz sessizliğimizden

Nohut oda bakla sofa evimiz

Bir yıkıntıdır çoktan

Nasıldı o eski deyim

İşte öyle "yer ile yeksan"

Denizden kopup gelen sert poyraz

İstenmeyen bir konuktu

Kapımızda penceremizde

O günler nerede nerede nerede

Dalıp dalıp gidiyorum

Zaman zaman

Her şey bıraktığım gibi uzaktan

Bu uzun yaşam boyu hep böyle

Eksiği yok orada hiçbir şeyin

İşte her şey yerli yerinde

Kapımızda penceremizde

Aynanın önünde

Durup dururken

Ve de birden

Pusula bekleyen yıldız karayelde

Ayaklanan şarkı savruluyor

Savruluyor kızıl gelincikler

Kırlangıçlar martılarla birlikte

Bulutsuz Gelibolu göklerinde

Alev alev o bulut

Göndersiz bir bayrak savruluyor

Hoyrat ses duyuluyor kargaşa bitmez

- Unut unut unut

Çok yaz

İlkyazlarda

Yabanıl gülleri beyaz

Uzun ovamızda bizim

Bol yapraklı Ece ovamızda

Ya da Marmara'yı

Akıntılı Boğaz'ı öpen

Dışdeniz'e

"Nam-ı diğer" Saros körfezine hasret

Ekininden geçilmez kırlarımızda

İçerimde o çevrensiz keder

Önlerine çıkıyorum sessiz soluksuz

Güneşte bir yağmur

Bir sağnak gibi birden

Yeniden sonra yeniden

Bir yerlerde isyan bayrakları yükselir

Bir devrimin şarkısı ayaklanırken

Kıpkızıl gelincikler derliyorum

Evimizin güzelim vazosunu

Bir gün bile çiçeksiz bırakmıyorum

Aynanın önünde

Annem benim

Nasıl inanırım ben buna nasıl

Yoksa nasıl dayanırdım onca yıl

Kız kardeşim

Biricik kızım

Sevdalım

O hep üşüyen

O hep yoksul

Otuz yedisine bile gelmeden

Ah o yiten yiten yiten

Gülümsüyor işte ben görüyorum

Gülümsüyor bilinmedik bir yerden

Ötelerden çok ötelerden

Uzaklardan çok

Aynanın içinden

Sonsuzluk sonsuzdur kim bilmez

Aydınlıktır

Dilerim mevsimi tektir

Tektir hep yaz Ah ilkyaz

Arif DAMAR

Türk şair. Çanakkale'nin Gelibolu ilçesi Karainebeyli köyünde 23 Temmuz 1925 günü doğdu. İlkokulu Çanakkale'de, ortaokulu İstanbul'daki Yenikapı Ortaokulunda bitirdi. İstanbul Erkek Lisesindeki öğrenimini iki yıl sonra bıraktı.

• Doğum tarihi ve yeri: 23 Temmuz 1925, Gelibolu

• Ölüm tarihi ve yeri: 20 Ekim 2010 (85 yaşında), İstanbul

• Evlilikleri: Meriç Tülin, Nahit Fıratlı

Anısına Saygıyla...

Derleyen : Zeliha AYDOĞMUŞ

Kaynak : vikipedi