Savaşa Alkış Tutanlara

maviADA

*

Bugün 75 yıl önce yaşanan bir insanlık ayıbının, Hiroşima'da patlatılan atom bombasının insanları yok etmesinin yıl dönümü... Aradan yıllar geçti, savaşlar bitti, yeni savaşlar başladı, savaşlar devam ediyor ve en çok da çocuklar ölüyor

6 Ağustos 1945 sabahı Albay Paul Tibbets yönetimindeki "Enola Gay" isimli B-29 uçağı, "Little Boy" (Ufak Oğlan) isimli "yük"ünü saat 08.13'te Hiroşima’nın 10 bin metre üzerinde bıraktı. Bu, uranyum-235 atom bombasıydı. Bomba yerden 580 metre yükseklikte patlatıldı. Üç gün sonra ikinci atom bombası yine Japonya'nın Nagazaki kentine atıldı.Hızı 800 kilometreyi bulan binlerce derece sıcaklığındaki fırtına, Hiroşima'da ilk anda 70 bin, Nagazaki'de yine ilk anda 27 bin insanı buharlaştırarak yok etti. Hiroşima'da birkaç yıl içerisinde ise radyasyonun ölümcül etkisinden 140 bin insan öldü. Bombardımanı takip eden 5 yıl içinde radyasyon nedeniyle mutasyona uğrayan 60 bin kişi daha hayatını kaybetti.

HİROŞİMA

Önce, bir bulut yükseldi

Yerden göğe doğru.

Ben gördüm,

Akahito gördü

Yuhara gördü,

Hisaki gördü,

Yaşayanların hepsi gördüler.

Şimdi yaşayanlar diyorum,

Oysa ben kaldım,

Onlar öldüler..

Memede çocuklar öldü,

Pirinç tarlasında kadınlar öldü,

Çiçekler öldü,

Kuşlar öldü...

Ve sevgilim Sanuki öldü.

Sanuki'yi seviyordum,

Sanuki öldü,

Sanuki öldü..

Ateşten top kayboldu göklerde,

Ardından

Bir ölüm sessizliği çöktü şehre.

Bulutlar gitti,

Renkler gitti,

Sesler gitti.

Gülerken ölmüştü babam,

Anam Chiyo-Ni ağlıyordu

Ve kız kardeşim Shirara.

Ah Shirara,

O da saçlarını tararken öldü.

Shirara, ah Shirara,

Aynada unuttu gençliğini..

Ve ben Yamamura,

Bizim sokaktan bir ben sağ kaldım,

Bizim sokağın ağaçları da öldü..

Ve ben Yamamura,

17 yıl geçti aradan,

Hala Yaşıyorum,

Ağaçları, çiçekleri görmeden..

Ben Yamamura,

Kör, sağır,

Çoktan öldüm,

Kimse farkında değil...

Ümit Yaşar Oğuzcan