Düşler Kanat Çırpıyor

Kırık dökük anıları topluyorum gökyüzüne bakarak.

Yıl 1968

Ankara otobüs garındayım,

Ulusoy otobüsüne biniyorum

Giresun-Trabzon- Rize seferini yapacak.

Son kez kucaklıyorum Babamı orada.

Giresun şehrinde gece

karanlığın içinde

Yıldızlara küsmüş.

Ankara dan telgraf geldi,

Babamın durumu çok kötü.

Kendimi hiç böyle

Gidecek hiç bir yeri,

yazacak tek bir cümlesi

sığınacak kimsesi

kalmamış gibi hissettiğimi

Hatırlamıyorum.

Dışarda kar yağıyor,

Üşüyorum.

Durdukça içime doğru açılan

koridorlara başımı uzatıp

uğultulu kar sessizliğini dinliyorum.

Yer yatağında uyku bir türlü tutmuyor,

Ne kadar sürdüğünü bilmediğim

suskunluğumun derinliğinde

Babamı görüyorum.

Kalkıp pencereden dışarıya bakıyorum,

Siyah gölgelerin arasında insanlar çoğalıyor birden…

Korkuyorum,

Dönüp sedirin üzerine oturuyorum.

Odanın içi soğuk,

Tül perdeyi çekip dışarıya bakıyorum.

Yüreğim çarpıyor, başım dönüyor…

Ağlıyorum.