Kaleiçinde Zaman

Eski Kaleiçi'nde, ta uzaklarda Manolya mı, mimoza mı, müzik mi Şimdi hayal meyal hatırladığım Bir sokakta kayboldu düşüncelerim...

Hep o sokak, o ışık, o renkler yaşar Yılın her mevsiminde Kaleiçi'nde Aşı boya, ahşap konak, eski kiremit Göğün maviliğinde, denizin derininde...

Bir ağaçtır Kaleiçi'nde zaman Her mevsim yerine her gün çiçekli Evler yıkık dökük ama füsunkâr, Çocuklar yoksul, sokaklar nemli...

Servilerin koyu yeşil gölgesi gibi Yasemen de burada uhrevî kokar Değişmez kederi, küsmeden açar Çatlak duvardaki bir hanımeli...

"Akşam olur, sabah olur yâr gelmez" Oğlan büyür, kızlar gider, elvermez İskelenin yalnızlığı kâr etmez, Kaleiçi her hasrete katlanır...

Eski Kaleiçi'nde, ta arkalarda, Manolya mı, mimoza mı, müzik mi Şimdi hayal meyal hatırladığım Bir sokakta kayboldu düşüncelerim...

Mehmet AKSOY (1944-1993)

Foto: Nurten Bengi AKSOY