Az sonra yine; kıskıvrak yakalanacağım cılız ve
kara köklerimin boğumlarına… Yerin karanlık göğünden
yağmurlu güneşler umdu bir
zaman. Daha tuhafı tutunacak bir an dahi
bulamazken
biçimsiz, sabırsız süslerim, orada!
Usulca olmuyor, sessizce bitiyor bu
dehşet bulaşıcı da değil üstelik…
Bilseniz ne için bunca sus ağız sarp
kokuşlu kıt soluk
yüreğimin dallarına asılıdır sonsuz kere bir kadın
yaralıdır
ölmedi daha…
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
