Issız, susuz, gösterişsiz... Yumru yumru, Diken diken... Bir köşesinde oturur balkonun İzin vermez kimselere Dokunulsun! Kimse bilmez......

En güzel anlarda bitiveren hikâyeler vardır. Alıştım zamanla. İlki çok acıtmıştı muhtemelen; anımsayamıyorum şimdi. Duygusu kayboluyor...

plasenta sımsıcak suyunu içip içip besleniyor cenin yaşam yokuşu dik adaletsiz çan eğrisi görünen kulaçlarım kısa el yordamıyla yapılacak...

Sıtmaya yakalanınca nasıl sayıklar, öfkeye kapılınca nasıl kudurursa, boş insanlara sarılınca da öyle bağnazlaşır insan. Bağnazlık...

Bir duble yaşama biraz suyla buzu karıştırdım. Nasıl beyazlaştığını seyretmeyeli uzun zaman olmuş. Rakının ilk yudumunda hafiften genzim...

Ovadaki en itibarlı aşiretin medarı iftiharı, açık ara ile başa gelmiş, aslan gibi bir milletvekili ol, ovanın onda dokuzu selâmını almak...

“Gerekenden fazlasına erkekler tamah ederek ve çıldırarak hevesten sopayı silahı yakıştırdılar ellerine her biri yarış atıydı tarihin kim...

güz ucuna teğelli bir şehir tindeki uslu bir derenin böğrünü deldiği. gecenin ördüğü bir bebek karında, ve kanayan şişler zarında...

Ben değil miydim naif bir dizenin dibine kıvrılıp uyuyan ülkemde itilmişliğime aldırmadan ben değil miydim şafak yakışağı güneşten sarı...

"virgül koy yazmaya devam et işçi çalış sabaha çık alınterine karış dök terimi kızgın ateşe tarih gibi neden bu keşkeler seninle aklıma...

Memleket Yollarında/Anı Lemanser SÜKAN 3. Baskı, sayfa 517 Ağustos 2012 Bursa “Memleket Yollarında”, bir güncel Çalıkuşu Öyküsü; Ne var...

Balkonlarda çocuklar Kafesteki kuşlar gibi Sokakta görülenlere eyvallah Doğaya hasret. Kapı önlerinde çocuklar Saksıda çiçekler gibi...

çok beklemiş çok eski bir zamandan çıkıp geldim ellerimde pas kokusu elime bir kitap aldım, okudum su içtim yürüdüm yine sana geldim ey.....

Franz Kafka'nın 1924 yılında tüberkülozdan ölmeden önce arkadaşı Max Brod’a yakmak üzere bıraktığı eserler; 1907 tarihli Ülkede Düğün...

mevsimlerin şaşkınına kaldık yağmurların taşkınına olur mu damarda kan hala delikanlı bahtı kara, aklı tutuk bir çağa kaldık insan...

Yüreğimde bir ateş, Öyle bir yandı, Öyle bir yandı: Her yanım aşka kesti. Ay oldu, Yıl oldu, Prometheus’un kutsal ateşi, İşte öyle bir...

Büyük Oğul Efsanesi Öner YAĞCI * Yaşarken efsane olmak, doğanın insanlara en büyük armağanıdır. Bu armağan insan olmayı başarmış, ondan...

"Eskişehir her zaman içimde serin bir sabah rüzgarı düş renginde lapa lapa kar her an çiseleyen yağmur usulca bir gök kuşağı tepemde göz...

1. Önce gülüşlerini sildi zaman sevda filizlendi, dizginleri kopuk 2. Şose kenarlarında yitirildi aşk ramak kaldı, tutuşur ölüm 3....

Sen ay ışığına kanmış Lodosla çalkalanan deniz Sen her esende duvağı savrulan palmiye Şahit olmalı dolunayı eksilen gece Ben O'nu ayvanın...