YOLDA KALAN

Yusuf AKSOY

*

bu utanç neresine sığar

siste boğulan hayatın

kim karalar bağlasın şimdi

dumanı tütmez 

meçhul dağ başlarında

*

Her çağın köleye dönüşen

esirleri olmuştur

bizimkine ne kadar benzer

bilemem

ama mutlaka

bilmenin yollarına

şaraplar dökerek iz bırakan

Hayyam'a sormalı

daha da ileri gidip

Hallacı Mansur'a bakmalı

nasıl ayakta kalınırmış

lime lime edilirken 

aşka bezeli beden

şarabi geceleri ürküten

rakının bulanıklığından ağır

sabahlarda aklı kör olan

şaşkın ve sahte berduş

gel bizim Nesin' e sor bir de

neymiş yolda kalmanın sebebi

beyne oksijen yerine

mideye kusarcasına doldurulan

salt arzular değil midir

yolu kir pas içinde bırakan

bas git desem

gidecek yerin yok

ateşte olmazsa elimiz

yolda kalanın küle dönmüş

bedeni olur bedenimiz

yol, bilinmez zamanlara

ruhu kirlenmemiş

uykusuzları kabul eder ancak