SUSKUNLUK

Yusuf Aksoy

*

Nicedir koparılırken her yerlerimiz

cayır cayır yakılırken ciğerlerimiz

canımızdan canlar kül olurken

sessizce söylendik sesten ürkerek

kentler de üstümüze yıkıldı şimdi

yedi kat yerin dibinde kaldı on binler

halk olarak henüz bir şey diyemedik

sustuk yine suçluluğumuzdan

sabra tahammülü kalmamış ellerimizle

bastırdıkça kanayan yüreklerimizi

ağız dolusu gülmeleri fırlattık attık

bilinmez zamanlara

dün geçti gitti

bugün de akşam oluyor

yarın da susarsa bu yürek

bu yürek koskocaman olmazsa yarın

alır gider başını hayat ta ötelere

tarumar olur şiirlere yazdığımız günler

bıçak kemikte

dişler paramparça ağızda

balyozdan ağır parmakları sıkılı ellerin

tam da düşleri gerçek kılacak zamanlardayız

fakir fukara topraktan

bir kaldırsak başımızı

bir yensek

mahcupluğumuzu

vakti daha fazla yormadan

bir kımıldasak

bir bir kırsak

pamuk ipliğinden kelepçelerini korkunun

bedeli ödenmiş hayat nasıl da kucak açacak bize

bir kalksak çokça ayağa

yıkılıp gidecek bir bir

üstümüzde tepinen

cılız canavarların tapınakları

her şeye rağmen vazgeçmek yok asla

dört elle sarılı olduğumuz hayattan

hani bir de erteleyip durmasak yarınların

sımsıcak kokusuyla sarmaş dolaş olmaktan

ne güzel olacak dönülmez yolların zahmeti