top of page

Mustafa Aydın'ı Yitirdik

Yazarın fotoğrafı: Şenol YAZICIŞenol YAZICI

Güncelleme tarihi: 22 Oca








ŞENOL YAZICI

*

Üzüntümüz Büyük;

Kardeşimizi Bugün Uğurladık

*


Sevgili Arkadaşım, Güzel Dostum, Yalova Kitabevi sahibi, Yalova kültürüne azımsanmayacak katkıları olan, maviADA'nın en büyük dostu Mustafa AYDIN, tedavisi sürerken dün saat 14:00 civarında Acıbadem Hastanesinde dünyaya veda etti.


Hiç konuşmuyorduk ama beş yıldır bütün sürece bizzat tanık olmuş, biliyordum.

Amansız bir hastalığa yakalanmıştı. Ne var ki inanılmayacak kadar soğukkanlı karşılamıştı hastalığı, en yoğun zamanlarında bile tavrını hiç bozmadı.


Dükkanı da bu sebeple kapatmıştı sanırım, dükkandaki bütün kitapları Yalova üniversitesine bağışlamıştı.


Yazın akıllı ilaçlar kullanmaya başlayınca sanki eski Mustafa Aydın olmuştu, dibdiri, capcanlı bir Mustafa.

Gelecekle ilgili planlar yapmaya başlamıştık.

"Uğrayacak bir yerimiz olmalı," diyordu... "Bir adres..." Güya YUSUF ERBAY'ı da ikna edecek bir dernek kuracaktık ilk adım. Güya...

Kul düşünür kader gülermiş...

Yılbaşından hemen sonra telefon etti. ACIBADEM HASTANESİNDEYDİ.


İnsan konduramıyor. O da her dem yüksek moralliydi. Ne var ki o gün;

"Artık bundan sonra gezeriz, diyordum ki..." İlk kez böyle konuştuğunu duyuyordum.

"Gene gezersiniz?" demiştim telaşla.


Uzun uzun konuşmuştuk.

" Hocam TV izleyemiyorum, canım sıkılıyor, maviADA'nın yayınlanan yazılarını bana atar mısın, onlarla oyalanırım, "derken gülümsüyordu.

Yusuf Erbay'ın yazısını ve benim Yalova günlerimle ilgili, şifrelerini ancak onun çözeceği yazım vardı, onu da gönderdim.


Gülmek bir insana bu kadar mı yakışır?


Gene böyle gülerek, gülümseyerek aramızdan ayrıldı.


Bunca zamandır "seçtiğim" kardeşimdi, ama ne o benim doğum günümü bilirdi, ne ben onun. Sadece işini düzgün yapmaktaki titizliğine, incelikli davranışlarına, fiziksel görünümüne ve nahifliğine bakıp oğlak burcu olacağını düşünürdüm.


26 YIL ÖNCE depremde İzmir'e giderken ona bir sarı gül almıştım, uzun süre saksısıyla dükkanda durmuştu. Bu kez de ona benzer tuhaf bir armağan alırım, belki moraline katkım olur diye düşünmüştüm. Sordum, 12 Ocakmış doğum günü.


Ertesi gün bir yandan ne armağan alacağımı düşünürken telefonuna doğum gününü kutlayan bir mesaj gönderdim. Yanıt alamadım, kafamdaki kötü düşüncelerle başa çıkamayınca telefon ettim, telefonu kapalıydı.

Endişeyle hastaneye kalkıp gittiğimde asansörde oğlu Suat'la karşılaştım. Ondan aldım kötü haberi:

Doğum gününde yoğun bakıma alınmıştı, artık konuşmakta zorlanıyordu.


Sonraki birkaç günde hep o mucizeyi bekleyip uğradım. Ne var ki öğrencim de olan kızı Filiz ve eşi Aynur hanımı yoğun bakımın kapısında ya da bahçede yakınlarıyla çaresiz bekleşirken görüyordum.

Dün saat 14.00 sıralarında Tanrı onu yanına aldı.


  • DÖRT KUŞAK BİR ARADA AYDIN AİLESİ-



YALOVA bir değerini daha kaybetti, başı sağolsun.

Cenazesi bugün, Pazartesi -20.01.2025 tarihinde- öğle namazını müteakip Yalova Merkez Camiinden kaldırıldı.

Ailesine ve yakınlarına derin sabırlar diliyoruz.


Yeri aydınlık olsun!



İnsan akrabalarını seçemez, Mustafa Aydın bir tanıdıktan, bir arkadaştan öte benim "seçilmiş" kardeşimdi.


Küçükken öyle inanırdım: Tanrı sevdiklerini yanına alır. Ne güzel teselli; onun sevdikleri mutlaka ama mutlaka birilerinin de sevdiği olacaktır.

Gece uyandığımda çoğu göğsünde uyuduğum annemi yoklardım, Tanrı onu da aldı mı diye. En çok onu seviyordum demek ki.


Şunla teselli buluyoruz: Herkes bir gün ölümü tadacak... nasıl teselliyse?


Geçen hafta ağabeyim vefat etti.

Bu hafta "seçtiğim" bir kardeşim daha benden önce gitti.


Yüz yaşıma merdiven dayadığım şu günlerde farkına vardığım bir şey var: Ben güzel insanları severmişim.


Bu güzellik fiziksel, altın oran filan değil, o da olsa elbette yakınmam, ama kaşı gözü, gamzesi ya da yolarkadaşlığı... küçük bir ayrıntıda bile olsa o güzellik beni çok ilgilendirir.


Mustafa Aydın çok yönlü güzel adamdı. En çok da nahif ruhu çok asildi.


Ruhu şad olsun.

*



ve Kardeşimi Uğurladık


Ege'den çalıntı soğuk ama pırıl pırıl güneşli bir gün Yalova Merkez Camiye ulaştık . Büyük bir kalabalık kuyruğunda yakınlarıyla görüştükten sonra "kardeşimi" ebedi istirahatgahına uğurladık.

Çok zamandır böylesine doyasıya ağladığımı anımsamıyorum.


Seçilmiş kardeş başka bir şeymiş, emekmiş aşkı güzelleştiren .


Uğurlar olsun Kardeşim, uğurlar olsun...


57 görüntüleme0 yorum

İlgili Yazılar

Hepsini Gör

At Avrat Silah

コメント