Hem Koyu Hem Kırmızı

ZELİHA AYDOĞMUŞ

*

o arabanın motorunda kıvrılıp uyuyan kediye

kısılmış sesiyle küçük harflerle havlayan sokak köpeğine

sen her arkanı dönüp gittiğinde

aşkın önce bilgeliği inciniyor

sonra kolu kopuyor

bulutlar göz yaşları iliştiriyor

çarpıp çıktığın kapı kollarının iç çekişine

çağın vebası

sen gökyüzünde gökdelenliğe her öykündüğünde

inme iniyor ruhunun bir yerlerine

hem koyu

hem kırmızı

önce havadan

sonra akışkanlığından elini eteğini çekiyor aşk

ve toprak iniltilerle sesleniyor belki bin kere

belki bin eliyle

ölümüne değil bu çağrı

doğumuna

her keresinde daha gür

her keresinde daha taze