Ayrıldık lale sümbül, mor menekşelerin, al yeşilin güzel dünyasından, gurbetin anason kokan dar sokaklarının, mazota teslim havasına mahkum olduk...
Ağrı dağı beyazın henüz kirlenmedi, toprak kokan, rutubetsiz ciğerleri bayram ettiren, havasıyla özlenen yaylaların diyarı gönül Ağrım...
Kaptı, köşelerin, ballı kaşıklarıyla kavanoz dipli dünyanın yalan yanını; unutturdu dostluğu, barışı, kardeşliği, miras kavgalarıyla... Geleceği bitirmeye çalıştık doğasıyla, kirlettik ırmağını, denizini iştahımız, ayranımız kabardıkça böbürlendik, kıl aldırmadık burnumuzdan ve dağıldık parçalandık, gurbet elinde,
Kimsesizler, yurtlarını ve huzurevlerini gösterdiler, emek nankörlerimiz... Geri dönüşü olmayan hayatın acımasızlığı, toprağa hasret kıldı.
Dağıldık, dağılacağımız kadar,
Hasret kaldık dostluğa, birliğe beraberliğe, yer sofralarındaki tahta kaşık yarışlarının, açlığa mahkum desenlerindeki izlerin hayaliyle, yarı aç terk ettiğimiz yer sofralarındaki, mutlulukları geride bırakarak, dağıldık gurbetin mazot kokan karanlık sokaklarına. Sabahın erkeninde, seyyar Arnavut börekçisi ile sokak simitçisinin anlaşılmayan avazının iştahlı davetine alıştık, olmayan paramızla dağıldık, varoşların çamurlu sokak lambalarının kör ışıklarında dağıldık.
Sarıldık inada, aç gözlülüğe ve yardım, dayanışma, duygusundan yoksun, dağıldık, sevgiden, saygıdan yoksun;
Dağıldık gurbetin kör sokaklarına...
Hasretimsin;
Ağrı, Yalova ve son durağım, Fethiyem.....
