DUYUNCA ADINI

Niyazi UYAR

*

Duyunca adını,

Durdu aklım, dimağım.

Kaybettim melekeleri,

Duyunca adını,

Ne gecem gece

Ne gündüzüm gündüz

Ne de ben, ben oldum.

Duyunca adını,

Tutar elim tutmaz,

Görür gözüm görmez,

Düşünen beynim

İşlevsiz kaldı.

Duyunca adını,

“İşe güce varmaz oldum elim!”

Ne idi günlerden ne idi?

Değildim farkında.

Günlerden bir gündü işte,

Işık oldu Elvina,

Sinip giden beni,

Çekip aldı yeisten.

Kocaman kocaman etti umutlarımı…

Duyunca adını,

Kararıp giden ak umutlarım

Ayağa kalktı Elvina’yla

Sevincimden oynayasım, oynayasım geldi

İşte o an dedim ki:

“Yaşa, ömürlü ol Elvina.

Bir hoş olmuşken ben,

Elvina’yla hakiki ben oldu yeniden.

Derler ya hani, kara gün kararıp gitmez!

Çoğalttıkça umutları Elvina,

Kara gün kararıp gitmeyecek, biliyorum.

Günler aydınlık olacak!

Yarınlar karlı dağların kardeleni misali!

Renk renk boy verecek,

Her şeye rağmen…

Kara gün kararıp gitmez ya

Tekmil kötüler,

Tekmil çirkinlikler,

Tekmil kemlikler

Yerle yeksan olacak.

İşe güce varmaz elim,

Aşkla sevda ile kucaklaşıp

Aşkla sevda ile sarılacak yaşama…

Mayıs 2025 / Salihli