Ayrımsız ve Engelsiz Bir Dünya İçin

Otizmli Bir Gencin Seyir Defteri

*

28 Temmuz 1982'de İzmir'de doğdum.

1986 yılında Otizm tanısı almışım.

Çocukken daha çok oyuncaklarla ilgilenirdim. Evde olduğum zamanlar çizgi filmleri video kasette ve televizyonda seyrederdim. Video kasetten Sylvester ile Tweety adlı çizgi filmlerinden birini izlerken Sylvester'ın robot köpeğini beyzbool sopasıyla döverken kendimi durup dururken yere atardım...Bu davranışı Speedy Gonzalesin Sylvester ile olan macerasında Sylvester'ın motosikletle denize düştüğü zaman yine tekrarladım ama bir süre sonra uslanıp bir daha yapmadım.

Evde top oynarken bazı eşyaları kırdığım dönemlerim de olmuştu. Anaokulundayken bazı oyunları oynamak istemediğim zamanlarda öğretmenlerim otizmin sosyalleşmemi engelleyen dezavantajını aşmam için bu oyunlara katılmam için ısrar ederdi ve böylelikle zaman içinde aralarına katılmıştım. Günlerden birinde derse başka bir öğretmen gelmiş çocuklar halka oluşturup ''Elele Tutuşalım Halkaya Karışalım'' şarkısı eşliğinde oyun oynamaya başlamıştı. Ben de aralarına katılmak istemiştim ama aralarına almamışlardı. Derslerimize giren yeni öğretmen elimi tut demişti ama ağlamamdan ve öfkemden reddedip kapının pencerelerini yumruklamaya kalkışmıştım.

İlkokula başladığımda başlarda uyum sağlamakta zorlanmıştım ama zamanla alışmıştım. Sınıf Arkadaşlarım ''Otistiksin'' dememiş olsa da diğer sınıflarda okuyan çocuklar bana tatsız şakalar yapınca kavga etmeye kalkışmıştım. Ortaokuldayken de yine bana tatsız şakalar yapıp sataşmışlardı, hatta hatta ''Otistiksin'' diyen olmuştu...En kötü anılarımdan biridir, Orta 3.sınıfta okurken diğer sınıflardan bazı çocuklar çantamı karıştırıp İngilizce ders kitaplarımı kaybetmeme sebep olmuşlardı. Matematikten ve Fenden zar zor geçip İngilizceden Öğretmenler Kurulu kararıyla geçerek mezun olmuştum.

2002 yılında Açık Öğretim Lisesinde okurken Genel Lise kısmında örgün eğitim olmadığı için Askere gitme durumuyla karşıya karşıya kalmıştım. Halbuki Otizmlilerin Askere çağrılmaması gerekirdi, çünkü orada ciddi sıkıntılarla karşılaşırdı. 2003 yılında ise yine Askerliğimi erteleyip muafiyet belgesini almaya hak kazanmıştım.

Hayatımı değiştiren asıl olaylar 2005 yılında halamın bir arkadaşıyla tanışmam, Kültürpark Tenis Kulübündeki Tenis kursuna katılmam, İzmir'deki Universiade Organizasyonunda gönüllü olmam ve Carrefour'daki Tiyatro Kursuna katılmamdı. Carrefour'daki Tiyatro Kursuna 2005-2008 yılları arasında devam etmiştim. 2006 yılında ilk kez Engellilerin Tiyatro Oyununu izlemem, ekipteki Oyuncularla ve Eğitmenleriyle tanışmamda sosyalleşmem adına çok önemliydi.

2007 yılında tanıştığım ilk kız arkadaşımın da engelli olması problem değildi. 2008 yılında İzmir Büyükşehir Belediyesine bağlı Abla Ağabey Kardeş adlı sosyal projede çalışmaya başlamıştım. O sırada üniversite sınavlarına hazırlanıyordum ve Açıköğretim Lisesinden mezun olmuştum. Aynı sene Üniversite Sınavına girmiş, aldığım puanlar yüksek olunca da Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesini kazanmıştım. O ortamda da Otizmli olup olmadığımı fark etmemişlerdi. Çok güzel anılarım olmuştu ve yeni arkadaşlarla da tanımıştım. Bazı şakalar yapsalar da gülmekten kopamamıştım...Asıl sürpriz ise henüz Üniversite Öğrencisi olmadığım zaman Abla Ağabey Kardeş adlı sosyal projenin tiyatro grubuna dahil edilmemdi.

Sonrasında da 9 Eylül İzmir'in Kurtuluş Gününü canlandıran ekipte yer almış olmam, Fener Alayına, Vapur Turuna, Doğal Yaşam Parkı gezileri, Salsa ve Bilgisayar kurslarına katılmış olmam ve Fuarda stant görevinde bulunmuş olmam beni çok mutlu etmişti. Anadolu Üniversitesi(AÖF) Halkla İlişkiler Önlisans 1.sınıfta iken Konak Belediyesi Tiyatro Kursuna katılmıştım ve yine Otizmli olarak bakmamıştı hiçbiri.

İlk sınavların üzerimde bıraktığı stresi atamadığım için Epilepsi nöbetim başlamıştı. Dershaneye gidemediğimden ve derslerimi fazla çalışmadığımdan bütünlemeye kalmış ve sonrasında bu zorluğu dershaneye devam giderek aşmıştım. 2009 yılında 1.sınıfı tekrar okuyup aynı çalışmalarımı sürdürmüştüm. 2010 yılında 2.sınıfa geçip dershaneye gitmem sayesinde aldığım yüksek notlarla 2011 yılında mezun olmuştum. Aynı sene bilgisayarlı muhasebe kursuna katılmıştım ve İşletmeye 3.sınıfta dikey geçiş yapmıştım. O bölümü de 2014 yılında bitirip mezun olmuştum.

Daha sonra 2014 yılında Tema, Ege Orman Vakfı, İzmir Kent Konseyi Engelliler Meclisi ve Karşıyaka Kent Konseyi Engelliler Meclisine üye olarak devam etmiştim. İzmir Gönüllülerinde çalışmıştım. 2011-2014 yılları arasında Karşıyaka Kültür ve Sanat Derneğinde Dans daha sonra Lokomotif Tiyatrosunun Tiyatro Kursuna katılmış ve hazırlanan oyunda sahneye çıkmıştım.

Konak Belediyesi Güzelyalı Kültür Merkezi Tiyatro Kursuna 2008-2010, İzmir Büyükşehir Belediyesi Spor Kulübünün Tenis Kursuna 2006-2008 yılları arasında devam etmiştim. 2011-2012 Yıllarında Karşıyaka Spor Kulübünün Tenis Kursuna da katılmıştım. 2014 Yılından beri İzmir Kent Konseyi Engelliler Meclisinin Basın Yayın Halkla İlişkiler ve Protokol Çalışma Grubunda Yazmanlık yapmaktayım.

Mask Kursuna, Basın Yayın Kuruluşları Ziyaretlerine ve Selçuk Efes Gezisine katılmıştım ve böylelikle de arkadaşlarım çoğalmıştı. 2013 Yılında Üniversite 4.sınıftayken Bostanlı'da yaşayan halamın bir Arkadaşıyla 1.Uluslararası Engelsizmir Kongresine gittiğimde de yine güzel insanlarla tanışmıştım.

Karşıyaka Halk Eğitim Merkezinde 2014-2015 yıllarında İngilizce,2015-2016 yıllarında Drama kurslarına katılmıştım. Drama kursuna katıldığım zaman öğretmenimle aram iyiydi... Çoğunun Kadın ve aramızda sadece iki erkek olmamız biraz problem olsa da sonuna kadar devam etmiştim.

2015 yılında ODER'e de üye olmuştum aynı sene Karşıyaka HEM TSM Korosuna kaydolduğumda tüm çalışmalara katılmış, bazı çalışmalarda Şef şarkı söyletmeyince kırıldığım da olmuştu. Bazı Büyükler kötü davranınca sıkıntılar çekmiştim hatta hatta yemeklerde şarkı söyletmemesine rağmen konserlerde solo almam tesellim olmuştu. Sezonun final yemeğinde Konserleri sunan hanımefendiyle dans etmemin engellenmesi de beni çok üzmüştü.

2016 yılında o korodan ayrılıp TSM Esin Topluluğuna katılmıştım ve 2019 yılına kadar devam etmiştim. 2017 yılının sonlarına doğru Ege Orman Vakfı TSM Korosuna katılmıştım. 2016,2017,2019 yılları arasında Karşıyaka Kent Konseyi Engelliler Meclisinin Korosuna katılmıştım, eğer Tuna KSD TSM Korosunu tercih etmiş olsaydım mutsuz olurdum...Çünkü önceliğim Engelleri aşmaya çalışan özel bireylere rol model olmamdı ve bunu başarmıştım.

2016-2018 yılları arasında Özel Sporculuk kariyerim olmuştu. 2017 yılından beri İspanyolca özel dersleri almaya devam ederken öğretmenimin rahatsızlığı nedeniyle devam edememiştim. Karşıyaka Belediyesi Şiir Atölyesine 2015 yılından beri devam ediyorum. Veysel Çolak Hocamla tanışmamı Hidayet Karakuş Hocama borçluyum.

2017 yılından beri Mandala yapıyorum,2018 yılında ilk sergimi açmıştım. Ayrıca KAZED, Dil Derneği ve İzmir Zihinsel Engelliler Derneğine, İZEV'e de üyeyim. 2018 yılındaki Karşıyaka Kent Konseyi Engelliler Meclisinin Engelliler Haftası konserine Annemin 2004 yılındaki vefatından dolayı çıkamamış olmam canımı çok acıtmıştı ama İzmir Zihinsel Engelliler Derneğinin Korosuna hiçbir ayrımcılıkla karşılaşmadan kabul edilmiş olmam sayesinde aynı aksilikle karşılaşmamıştım.

Karşıyaka Kent Konseyi Engelliler Meclisi Tiyatro Grubunun dolu olması ve yeni oyuncunun alınmaması nedeniyle Mustafa Kemal Mahallesindeki Drama Kursuna bir süre devam etmiştim. 2018 yılında Kelebek Hastası Elfida'nın hazırladığı Kelebeğin Etkisi oyunundan etkilenip 2019 yılının Nisan ayında Karşıyaka Belediyesinden Feruz Bozarslan'la Otizmden Saklanma Saklambaç adlı sosyal projemi gerçekleştirip karşılaştığım ayrımcılığa karşı ilk engelimi aşmıştım. Aynı projeyi ODER ve ÖBTT ile de gerçekleştirmiştim.

Mayıs ayında Şiirde Engel Yok adlı sosyal projemi gerçekleştirmemin amacı Şiiri sevmemdi. 2018 Ekiminden 2019 Mayısına kadar Karşıyaka Belediyesinin Tezhip Minyatür kursuna devam etmiştim. Aynı sene içinde Ahşap Boyama kursuna da katılmıştım. 2019 yılının Aralık ayında İZOT ile aynı sahneyi paylaşıp Rahmetli Annemin anısına gerçekleştirdiğim şiir gecesinde Atakent Hikmet Şimşek Sanat Merkezinde sahneye çıkıp 2018 yılındaki konsere çıkamamış olmamın yarasını tamamen sarmıştım.

Annemi 2004 yılında kaybetmiş olmama rağmen ayrımcılığa karşı hiçbir mücadeleyi kaybetmemiştim. Geçen sene Bostanlı Mahalle Merkezindeki Drama Kursuna katılıp Sağlık Olsun Gazinosu adlı oyunda Otizmle ilgili anlamlı bir sahneyi hazırlayıp ayrımcılığa karşı mücadeleyi sürdürürken salgından dolayı sahnede sergileyememiştik.

Ayrıca Mandala Sergisi ve İmza günü projeleri de yarım kalmıştı. Salgından dolayı çok fazla aktif olamadım ama İnstagram ve zoom sayesinde etkinliklere katılıyorum. İlk kitabımı çıkarmayı planlıyorum. Şu sıralar Karşıyaka Sanat Derneğiyle Engelsiz Radyo Tiyatrosu projesini faaliyete geçirdim. Evde kitap okuyorum, Mandala çizip boyuyorum ve Karşıyaka Haber Gazetesinde Engelliler ile ilgili köşe yazılarımı yazıyorum.

maviADA Dergisi ile ilk tanışmam, şiir ve yazılarımın yayınlanması 2020 yılında olmuştur. Facebook sayfamda dergide yayınlanan şiir ve yazılarımı topladığım bir albümüm var.

Salgından sonra karşılaşacağım veya karşılaştığım ayrımcılığa karşı sosyal projelerimi üretmeye devam edeceğim.