ANSIZIN

Yusuf AKSOY

*

Ansızın bulanıklaşır bir an

insanı sarıp sarmalayan her şey

serap olur bahar bahçe

tebessümler sessizce kaybolur

hesapta olmayanlar olur ansızın

karıncaların kıpırdanışının bile

hissedildiği o ıssız vakitlerde

donarız birden beş duyumuzla

duyulmaz olur incinen sevinç

görülmez olur gül dikenin izi

kıyıya zorlanırsın hesapta yokken

baş başa kalırız birden hakikatle

birden gelip elinden tutar sımsıkı

gecesi olmayan uzun sohbetlere dalarız

bin bir renge duran ovalara döneriz

patika yollarına göz kırparak

yarına koşacak zamanı tüketmeden

hayatın aşkı içine alır artık seni

yürüdükçe misafir olmayan gülüşlerle

bir fısıltı

bir kıpırdanma

bir ıslık

sıcak bir merhaba

dolanıp durur etrafında

içinde uzaklarda kalan şehir

yasemin kokulu bir güzel olur

şarkılar söyler sabahlara dek

seher yeli gibi sarmalar gece

kucaklarsın, sana bakan yıldızları

her biri yoldaş olur yol boyunca

dağların sisi başımızda dolanırken

çiğ düşmüş çimenlere dökeriz içimizi

bahar damla inerken toprağa

tomurcuğa duran ağaçlarla kucaklaşırız

yol veririz artık hissizliğimize

sevinç ve elem

ikiz kardeş olur içimizde

hüzün aşka dahildir artık

aşk

vaz geçilmesi mümkün olmayan

sonu olmayan yollardadır her daim

kış ortası gönlümüz mayıs

hazan mevsimi fidan dikeriz

mümkün mü eylül ortasında kalmak

bir de bakarsın temmuza çıkar tüm yollar