GÜL

Yüzündeki çizgilerde gördüm

Eskimiş hüzünlerini

Yeni yetme, kurak sevinçlerini

Söndür o sigarayı

Yeter bakışlarındaki buğu

Toz duman olmaya

Yanıp yanıp kül olmaya

Bir gül vardı elinde kırmızı

Gonca göz kırptı uzaktan

Gülümsedi durgun papatya

Kaldıramadılar yıllanmış yüklerini

Bekçiler kol geziyor artık

Başkasına ait diyarlarda

Sen sığınmaya koşarsın

Çaresizliğin döner durur

Kovulduğun tarlalarda

Tutundun gül bahçesinin demirlerine

Ayaklarını sürüye sürüye

Ellerin paslı, ruhun bedeninden yaşlı

Parıldıyordu gül

Yıpranmışlığının gölgesinde

Serzenişlerin savunmasız

Kargalar istemsiz nöbette

Hasat vakti elde kaldı

Ekilen toprağın gübresi

Kurumuş çiçekler ağlıyor

Mezar taşının üzerinde